Şizofren /Jenlisa/

Kaçış Planı

"Görüyorum"

"Bayan Jennie Kim lütfen bana açık konuşun, ne görüyorsunuz?"

"Kimsenin görmediği şeyleri görüyorum"

"Lütfen biraz daha iyi betimlemenize ihtiyacım var"
"Siyah, bana bakıyor."

"Tamam Bayan Jennie bugünlük seansımız bu kadar olsun, daha sonra devam ederiz. Lütfen odanızda kalın"

Pranpriya Manoban odadan ayrıldı. Jennie hala güzel psikoloğu Pranpriya'nin nasıl bu kadar sakin kalabildigini anlayamıyordu. Pranpriya tekrar içeri girdi...

"Bayan Jennie size "sen" diye hitap etmemde bir sıkıntı yoktur umarım. Ben hastalarıma yakın olmayı tercih ediyorum, ha tabi sizin için de sorun yoksa."

"Problem değil"

"Senin de bana "Lisa" diye hitap etmeni istiyorum."

"Olur"

Yüzünde bir tebessüm oluşmustu. Artık Lisa'ya daha yakındı. Psikologuna yakın olmak onu güvende hissettiriyordu.

Ama hala ona güvenemiyordu. Ailesini, arkadaşlarını kısacası normal hayatını özluyordu.
Normaldi çünkü yaklaşık 1,5 yıldır hastanede tedavi görüyordu. Ama hiçbir zaman onu anlayan biri olmamıştı....

                             ****

Jennie yavaşça yatağa yöneldi.
Her tarafı ağrıyordu, sanki gün boyunca yük taşımıştı.

Fakat sorunlari zaten Jennie için büyük bir yüktü, o sadece belli etmiyordu.

Jennie masum gibi görünür ama hiç de öyle değildir ...

Uykusu yoktu. Kitap okumayı sevmiyordu. Telefonunun şarjı yoktu. Yapacak başka bir şeyin kalmadığını düşündü.

Hayal kurdu. Buradan kurtulsaydı ne kadar güzel olurdu.
Bu, ona göre imkansızdı. Jennie hiçbir zaman düşünmeye kendini yormamis, bu yüzden sorunlarını cozememisti.

Bu sefer düşünmeye karar verdi. Düşündü. Bir şey gelmiyordu aklına. Içinden kendine "saksıyı çalıştır Jennie" tarzı şeyler söylediğine yemin edebilirim ama kanitlayamam...

Aklına gelen tek bir şey vardı, kaçmak... Niçin kaçmak istiyordu.

Düşündü. Kacsaydi ne olurdu. Dışarı çıkıp özgür olacağını falan saniyordu sanırım.

Ah Jennie biraz daha düşün. Sanki dışarı çıkınca özgür olacaksın ve hastanede kimse farketmeyecek.

"En iyisi bir plan kurmalıyım" dedi.

Sakindi. Istediği şeylerin adım adım gerçekleşmesi onu tatmin ediyordu.

Bir kağıt çıkardı ve hızla oda içerisinde kalem aramaya koyuldu.

Lisa kalemini unutmuştu. Jennie bunun bir tuzak olup olmadığını düşünmeden hemen kalemi eline aldı.

Kağıda ahenk ile planını yazıyordu. Ama sorun sorun şu ki, kalemin mürekkebi bitmişti. Ne diye su salak şeylere tükenmez kalem diyorlardı ki. Tükenmişti.

"Aha şimdi bittim"

Çizdiği tek tük planı yastığının altına koydu.

Bu gece uyumak istemiyordu. Kötü bir gündü. Yarına yorgun başlaması umurunda bile değildi.