Ⓗ︎Ⓞ︎Ⓜ︎Ⓔ︎{Sᴇᴀsᴏɴ2}✅

Part-7

Unicode

အဆောက်အဦးနှစ်ခုကြားက ဖြတ်သန်းသွားလာနေသော ယာဉ်ကြောလမ်းမဘေးရှိ ကော်ဖီဆိုင်တစ်ခုတွင် ဂျေ ရှိနေသည်။
ဖိတ်ကြားထားသော သူကိုလည်း သူမကြည့်နေဘဲ အရှေ့က ကော်ဖီခါးခါးတခွက်ကိုသာ ငေးကြည့်နေခဲ့သည်။

"နှစ်တွေအကြာကြီးနေမှ ပထမဆုံးပြန်တွေ့ရတာဘဲ Jeon Jungkook shii..ကျွန်တော့
ကိုသိလား"

"အင်းးသိမဲ့ပုံမပေါ်ပါဘူး Kim TaeHyung
ပါ မင်ဟာအွန်းရဲ့ငယ်သူငယ်ချင်း"

"အင်း..လိုရင်းပြော"

"ဟက် ကောင်းပီလေ"

"အခုလက်ရှိ Blinda ကို ခင်ဗျားအတိတ်က
Body shop တွေမှာလည်ပတ်ခဲ့ပုံတွေပေးသိလိုက်ရင်ကောင်းမလားလို့ပါ"

"ဘာ! မင်းဘာခွေး‌စကားပြောတာလဲ"

အရှိန်နဲ့‌လက်သီးတချက်မှာ ခြေတလှမ်းအနောက်ရောက်သွားရင်း
Kim နှုတ်ခမ်းထောင့်က သွေးစတွေကိုသုတ်ရင်း ခပ်ဟဟရီသည်။ ခင်ဗျားထိုးလိုက်တဲ့လက်သီးတချက်က အခုပြောမဲ့စကားတွေလောက်တော့ နာမှာမဟုတ်လောက်ပါဘူး။

"အနာထိတော့ နာရကောင်းမှန်းသိသားဘဲ
အဲ့တာထက်နာစရာကောင်းတာက ခင်ဗျားရှုပ်ခဲ့သမျှကို ကြိတ်မှိတ်မျက်ရည်ကျနေခဲ့ရတဲ့ မင်ဟာအွန်းဘဲ!"

"သူအကုန်သိခဲ့တယ် လူယုတ်မာရဲ့
ဘာလို့ဆို မင်းရဲ့လုပ်ရပ်အားလုံးကို ငါကသတင်းပေးနေခဲ့တာလေ.."

Kim‌လှောင်ရီရီနေတာကို Jမှာတွန်းလှန်စရာစကားလုံးတို့မရှိ တကယ်လဲမှားခဲ့တာကိုး။

"အမည်မဲ့စာတစ်စောင်နဲ့ သတိပေးခဲ့သားဘဲ
ခင်ဗျား မဆင်ခြင်ခဲ့လို့ ဟာအွန်းကိုပထမတကြိမ်ဆုံးရှုံးလိုက်ရတာ အားလုံးမှားခဲ့တာ
ခင်ဗျား Jeon JungKookရဲ့!!"

"Boss စိတ်လျော့ပါ"

ဆိုင်ထဲကလူရုတ်ရုတ်ကြားထဲက Suit အပြည့်နဲ့ ချောင်းချာကိုမြင်တဲ့အခါ ဂျေ
အလွန်အံ့ဩခဲ့ရသည်။

"ချောင်းချာ.."

"ဟုတ်တယ် ဟာအွန်း စအိမ်‌ထောင်ကျပါတယ်ဆိုကတည်းက စိတ်မချလွန်းလို့ အနားမှာ တချိန်လုံးရှိနေပေးဖို့ ကျုပ်ဘဲ လူလွှတ်ထားခဲ့တာဘဲ"