My Only 12% // Myanmar Translation

အပိုင်း (၁၄) // Unicode

မင်းဘယ်​နေရာမှာရှိနေတယ်ဆိုတာ အရေးမကြီးပါဘူး။

မင်းပျော်နေမှန်းသိရုံနဲ့ မင်းပြုံးနေနိုင်သေးတာကိုသိရရုံနဲ့ ငါ့အတွက်လုံလောက်ပါပြီ။

~ Win Love 12%~

ဒီနေ့ နေ့ခင်းကတည်းက ပ​ရောက် နဲ့ နတ်နဖာ က မီးဖိုချောင်ထဲမှာ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် ကူညီကြပြီး ညစာစားတဲ့အချိန်မှာတော့ စားပွဲမှာ စားစရာတွေနဲ့ ပြည့်လို့နေတယ်။

မစားကြမ​သောက်ကြခင်မှာ  ကလေးတွေက ကစားပြီးတာနဲ့ လက်နဲ့မျက်နှာကို သေချာဆေးကြောရဲ့လားဆိုတာကို စစ်ပြီးမှ အရသာရှိရှိ စားကြတယ်။ ပြီးတဲ့အခါ ငှက်ပျောသီးနဲ့ ခရင်မ်အချိုပွဲတွေကို အချိုတည်းကြတယ်။

အမှန်တော့  ပုံမှန်အတိုင်းဆို အီယူက အခုလိုအားလပ်ရက်အစမှာ ဂုဏ်ပြုတဲ့ ဒီလိုပွဲကို နှစ်သက်နေသင့်သည်။  ဒါပေမယ့် ကိတ်နဲ့​နေရဖို့ အချိန်တွေကုန်တော့မယ်ဆိုတာ အီယူသိ​နေတယ်... အဲ့ဒါကြောင့် စိတ်လဲမ​ပျော်သလို၊ စားလဲမဝင်ပါဘူး။

ထမင်းစားပြီး မိသားစုနှစ်စု စကားစမြည်ပြောကြတဲ့အခါ အီယူက ကိတ်ကို ကူညီပေးဖို့ ခွင့်​​တောင်းလိုက်ပါတယ်။

ပစ္စည်းတွေထုပ်ပိုးရင်းနဲ့ပဲ အချိန်ကတဖြည်းဖြည်းကုန်လာသည်။ ကိတ် ဓါတ်ပုံ​တွေအားလုံး ထုပ်ပိုးပြီးတဲ့အချိန်မှာ အကုန်နီးပါးပြည့်နေပြီဖြစ်တာ​ကြောင့် တစ်ခါတစ်လေ အောက်ခဏဆင်းပြီး သေတ္တာတွေယူလာဖို့ အီယူကို တောင်းဆို​သေးတယ်။

အီယူလေးက မတ်တတ်ထပြီး နံရံဆီကို လက်ဆန့်တန်းလိုက်တယ်။  ထို့နောက် သူသည် ပစ္စည်းသေတ္တာ​တွေနဲ့ခရီးဆောင်သေတ္တာ​တွေကို ကောက်ယူပြီး အခန်းအလယ်မှာ  ထားလိုက်သည်။