sill, jeongchan

iki

-

Bu akşam kalpleri boş olan insanlar için hava soğuktu, çok çok soğuktu.

Jeongin, evinin eksiklerini tamamlamak adına alışverişe gitmişti bir saat önce kadar. Şimdi ise evine doğru giden patikada sakin ama seri adımlar atıyordu. Dışarıda uzun süre kalıp şifayı kapmak istemiyordu.

Sağ elindeki kese kağıdını, sol eline geçirerek dinlenme süresi yarattı kendine. Ve daha çok sarıldı üzerindeki açık kahverengi tonlarında olan paltosuna, rüzgar yüzünü yalayıp geçiriyordu her defasında.

Son bahardan kışa geçilecekti bu sıralar, bulutlar coşuyordu; yanaklarına havayı doldurup püskürtüyordu adeta.

Jeongin yorucu ama kendice keyifle olan kısa gezintisinin sonunda müstakil evinin dış kapısına varmayı başarabilmişti.

Ve kapı pervazındaki sümbüller de yeni odak noktası oluvermişti. Yine küçük bir çiçek topluluğu, biraz güzel koku ve çokça sevgi. Kapısının hemen önünde onu bekliyordu.

Şefkatle kucaklayıp vücuduyla ısıttı küçük sümbülleri. Parmaklarıyla sevdi tek tek. O ve sevdiceği arasındaki köprü olmasına bir kez daha izin verdi.

Heyecan içerisinde sümbüllerin arasına gizlenmiş küçük not kağıdını kavradı.

"Sümbül, yeniden doğuşu temsil eder.

Ben sümbülüm de sensin, senin varlığınla yeniden doğdum. Seni sevdiğim için çok mutluyum keşke daha önceden tanıyabilme şansım olsaydı fakat...bilirsin kader.

Çok az kaldı sevdiğim, yanına geleceğim.

-gözlerinin hayranı"

Çok az kalmıştı, hasretleri son bulacaktı.

-

günaydın, iyi günler, iyi akşamlar, iyi geceler...

*131022
211122*