-
"Ağlıyorsun Jeongin, tam şu anda biraz ötemde gözyaşlarını döküyorsun. Yüreğim titriyor, aldığım nefesler yetmiyor. Beni çok endişelendiriyorsun çiçeğim. Neden ağlıyorsun, güzel dudaklarının bükülmesinin sebebi ne veya kim? Canım çok yanıyor. Yanına gelemiyorum, özür dilerim. Çok özür dilerim.
Bugün çiçeklerim de üzgün, o yüzden mi mutsuzsun acaba? Kırmızı Karanfillerim mi sebep oldu gözlerindeki ışığın sönmesine? İlk defa bir çiçeğin anlamını taşımamasını diliyorum.
Sana hediye ettiğim peluşa sarılıyorsun, o kadar sevilesi görünüyorsun ki ağlaman bile sevimli duruyor... Yine de kahkahalar atıp günümü aydınlanmanı tercih ederim. Melodik sesine nasıl hayranım bir bilsen... Kimse duymasın istiyor bir yanım, diğer yanımsa 'Bırak şenlendirsin şu renksiz dünyada amaçsız yaşayanları!' diyerek haykırıyor.
Jeongin! Bay Kang ölmüş... Tanrım yaşadığım duyguların bir karşılığı yok. Çok iyi bir ihtiyardı, bana ondan bahsettiğin mektupları saklıyorum. Daha fazla ağlama artık, onun kimsesi yok; biliyorum. Ama yalvarırım yıpratma kendini. Huzurevinde çalışmanın getirdiği sorumluluklar, kendin demiştin böyle; çok iyi hatırlıyorum.
Jeongin öleceğim, gerçekten o kadar bitik duruyorsun ki yemin ederim öleceğim.
-gözlerinin hayranı"
-
*141122
221122*
ŞİMDİ OKUDUĞUN
sill, jeongchan
Hayran Kurgujeongin, aylardır istisnasız her gün kapısının önüne gizemli çiçekler bırakan adamla garip bir bağa sahipti. -bang chan & yang jeongin ִֶָ 𓂃⊹ ִֶָ | düz yazı, mektup
