The Boy You Know You Can't Have ®

Chapter 11

Hoofstuk 11

Sophie's POV:

Ik sta voor mijn kast en ik heb geen idee wat ik aanmoet. Britt gaat waarschijnlijk een schattig kleedje aandoen, maar aangezien ik toch met niemand ga besluit ik gewoon een jeans met een los topje en een pulletje aan te doen. Ik neem mijn tas en mijn sleutels en loop naar beneden. "Ik ben naar de film hé, wacht niet op mij!" roep ik nog naar mijn broer. "Ik ben er vanavond ook niet, ik ga met vrienden uit en blijf dan slapen en ga dan naar een BBQ dus ik zie je pas morgen avond ok?" antwoord hij. "Oke , dat is goed" roep ik nog voor ik de deur uitloop. Ik loop richting mijn Fiets (Ik wil niet dat mijn vespa gestolen wordt in het stad en mijn fiets is toch niets waard.) en begin richting het stad te rijden.

Ik zie dat er veel volk is in het stad, het is dan ook vrijdag avond. Ik parkeer mijn fiets in een fietsen stalling een kleine tien minuutjes van de cinema. Als ik bij de Cinema aankom zie ik Jackson en Britt niet meteen staan dus ik besluit om naar binnen te lopen. Ik zie Jackson en Britt al bij de kassa staan. Britt ziet mij en ze wuift enthausiast. Ik wuif terug en loop in hun richting. "Heey" zeggen ze in sync als ik bij hen kom."Naar welke film gaan we?" vraag ik nieuwsgierig "Beautiful Craetures" zegt Britt grijnzend. Ik weet dat ze die film al heel lang wilt zien. "Die tittel past echt perfect bij jouw eigenlijk" zegt Jackson flirterig tegen Britt. "Dankje" zegt ze lachend. Ik rol inwendig mijn ogen, al dat kleffe gedoe! Ik word er depressief van. We kopen popcorn en drankjes en gaan dan de filmzaal binnen. Ik moet wel zeggen dat de film echt goed was! In de pauze zitten Britt en Jackson nog steeds te flirten. Ik wist dat ik het derde wiel zou zijn. Serieus kus haar gewoon! zeg ik mentaal tegen Jackson. Mijn gedachten dwalen af naar Thibeau. Zou ik hem een sms sturen? Nee, hij wil me waarschijnlijk nu toch niet spreken... Na een tijdje begint de film weer.

Na de film lopen we samen de filmzaal uit. " Ik ga even naar de wc, mijn blaas houd het niet lang meer vol denk ik. " zeg ik terwijl ik al richting de wc's loop. Ik loop de wc in en die is tot mijn verbazing leeg! Ok dan... Ik ga snel naar de wc en kijk dan even in de spiegel . Ik zie dat mijn make-up een beetje is uitgelopen. (Het einde van de film was een beetje emotioneel ok?) Ik veeg de uitgelopen maskare snel weg en werk mijn ogen terug een beetje bij. Als ik terug uit de wc kom zie ik waar ik al heel lang op wachtte. Ik grijns breed, Britt en Jackson staan in een volle 'make-out session'. Ik loop grijnzend naar ze toe. Als ik naast hun sta schraap ik grijnzend mijn keel. Ze verschieten zich beiden een ongeluk. "Euhm, ik ga er maar eens van door ok?" vraag ik nog steeds grijnzend. "Euhm,.... Ja ok" zegt Britt een beetje uit het veld geslagen. "Ja, Baay" zegt Jackson een beetje blozend. "Baay, mensen. " zeg ik. "Daag" hoor ik Britt nog zeggen. Ik draai me om en loop de andere richting op. Ik loop de Cinema uit en kijk om me heen.

Het is al half elf. Ik voel de koude wind over mijn lichaam waaien en ik sla mijn armen rillend om me heen. Ik loop richting de fietsen stalling en ik moet toegeven dat het toch wel een beetje eng is... Ik kom aan bij de fietsen stalling en er is niemand te bekennen. Er is maar één licht en dat schijnt (meer flikkerd) heel dof. Dan oppeens hoor ik stemmen een beetje verderop in een steegje. Mijn hart klopt als een gek in mijn keel en ik wil net op mijn fiets springen en wegrijden. Maar dan oppeens hoor ik een bekende stem. Thibeau. Ik laat mijn fiets los en hij valt op de grond. Ik draai me om en loop richting het steegje. De stemmen worden steeds luider. Als ik bij het steegje aankom zie ik Thibeau en drie andere , vele oudere en gespierderde, gasten tegen over elkaar staan. "Hah, je vader is misschien het land uitgevluch maar gelukkig ben jij hier om zijn schuld af te lossen." hoor ik een van de mannen zeggen. Mijn hart klopt nog steeds als een hamer in mijn keel. "Hoeveel willen jullie, ik zal het geven." Hoor ik Thibeau op onvaste toon zeggen. "Oh maar nee, hij heeft ons geen geld verschuldigd. Hij heeft ons een jaar of twee geleden met een paar mannen in elkaar geslagen en nu zijn wij hier om die zaak af te handelen. En aangezien je vader het land uit is..." zegt de man lachend. Mijn adem stokt in mijn keel als ik besef wat ze gaan doen. Net op het moment dat ik dat denk hoor ik een klap. Ik hoor Thibeau kreunend op de grond vallen. De tranen springen me in de ogen. Ik kan hem niet helpen, dat zal het alleen maar erger maken! De momenten daarna hoor ik de jongens hem in elkaar stampen en slaan. De tranen stromen over mijn wangen. Ik voel me zo hulpeloos.

Na wat lijkt wel een eeuwigheid hoor ik een van de jongens weer praten. "Zo, de schulden zijn afbetaald. Babaay sukkel" hoor ik er een lachend zeggen. Ik hoor voetstappen en blijf doodstil tegen de muur zitten. De jongens lopen gewoon voorbij me en merken me gelukkig niet op! Even later zijn hun voetstappen vervaag en het is nu doodstil op het gekreun van Thibeau na. Ik loop zo snel als ik kan het steegje in. Thibeau ligt opgekruld op de grond zacht te kreunen. Ik loop naar hem toe en kniel naast hem neer. "Thibeau?" fluister ik zacht en ik rol hem voorzichtig op zijn rug zodat ik hem kan aankijken. Hij klemt zijn handen om zijn buik. Hij is er erg aan toe. Zijn t-shirt hang vol met bloed- en modder vlekken. Zijn lip bloed en zijn oog is blauw opgezwollen. Hij heeft zijn ogen gesloten en ademd zwaar. Ik streel met mijn hand over zijn kaak. Bij deze beweging gaan zijn ogen trillend open. Als zijn ogen de mijne ontmoeten worden ze wijder. "S-Sophie , je m-moet hier we-e-g." weet hij kreunend uit te brengen. "Geen zorgen, de mannen zijn weg, ik ben bij je. " zeg ik terwijl ik hem met mijn hand probeer gerust te stellen. "N-Nee, het is-s hier n-iet veilig." zegt hij bezorgd terwijl hij zijn ogen weer sluit. "Ik laat je niet alleen achter!" zeg ik vastberaden. Hij geeft alleen een kreun als antwoord. Ik kijk om me heen en zie niemand in de buurt. Hij past niet op mijn fiets dus hoe krijg ik hem hier weg? Zijn auto...Maar ik heb nog geen rijbewijs! Mijn vader heeft me wel al leren rijden in een veld ... Dit is een noodgeval dus het moet maar. "Waar is je auto?" vraag ik. "In de g-garage onder de cinema." zegt hij, al een beetje stabieler. "Ik ga de auto halen, ik ben zo snel mogelijk terug ok? Ga alsjeblieft nergens heen ok?" vraag ik. "Ok, niet dat ik ergens naar t-toe kan . " zegt hij met een zwak lachje. "Ok , ik ben zo snel mogelijk terug" zeg ik terwijl ik zijn sleutels uit zijn achterzak haal. Ik sta op en loop weg. Ik loop zo snel als ik kan naar de parking onder de Bioscoop. Na vijf minuten kom ik buiten adem aan in de parking. Ik loop door de rijen auto's tot ik uiteindelijk Thibeau's auto zie staan. Ik stap in en rij zo snel ik kan weer naar de fietsenstalling. Ik parkeer vlak bij het steegje en stap uit en loop het steegje weer in. Tot mijn opluchting zie ik Thibeau tegen de muur zitten. Hij ziet er gelukkig al beter uit. Ik loop naar hem toe en zijn ogen ontmoeten de mijne. "Kom, ik help je opstaan en naar de auto stappen." zeg ik terwijl ik hem help opstaan. "Aagh" hoor ik Thibeau kreunen als hij rechtstaat. "Alles ok?" vraag ik bezorgd. "Jaja, het is-s goed" zegt hij. We lopen stapje voor stapje richting de auto. Hij leunt zwaar op mijn schouder maar het gaat nog net. Als we uiteindelijk bij de auto komen zet ik hem in de passagiers stoel. Ik sluit zijn deur en loop naar het stuur. Ik stap in en ik zie Thibeau naar me kijken. "Wat?" vraag ik onzeker. "Je hebt geen rijbewijs" zegt Thibeau droog. "Ja , ik weet het. Mijn vader heeft me wel wat geleerd dus hopelijk worden we niet gepakt hé " zeg ik met een scheve grijns. Hij lacht. "Als ik er nu niet zo slecht aan toe was zou ik je dit niet laten doen." zegt hij. "Ik weet het maar het moet nu maar hé" zeg ik terwijl ik de auto start en richting mijn huis begin te rijden.

"Waar gaan we heen?" vraagt Thibeau na en tijdje. "Mijn huis, ik ga je echt niet alleen laten in deze toestand hoor!" zeg ik. "Ok chef" zegt hij met een grijns. Ik ben blij dat het al wat beter gaat met hem. Hij kan al normaal praten dus... "Dankje" zegt Thibeau na een tijdje stilte. "Graag gedaan" zeg ik terwijl ik naar hem glimlach. "Wat deed je eigenlijk in het stad?" vraagt hij. "Ik was naar de film geweest met Britt en Jackson. En mijn fiets stond in de fietsenstalling dicht bij het steegje dus ik hoorde je toen ik bij mijn fiets kwam." antwoord ik. "Aah, ok. " zegt hij. Na een tijdje komen we aan bij mijn huis en ik stap uit. Ik loop naar zijn kant en zie dat hij zijn portier al geopend heeft. Ik help hem opstaan en verder naar binnen. Hij steunt al minder op mijn schouder dus dat is al een goed teken. Ik sluit de deur achter ons. Ik besluit hem naar het gasten gedeelte van ons huis te brengen omdat dat op de gelijkvloers is en ik denk dat hij de trap waarschijnlijk niet op zou geraken. Ik leg hem op het dubbel bed in de slaapkamer en loop de badkamer op de EHBO-doos te nemen.