Officially Unmarried

Chapter 11

Chapter 11

Huminga ako ng malalim habang pinagmamasdan ang bahay na saksi sa pagpapadesperada ko noon kay Akiro.

"I-I just wait you outside" mariin kong sabi at lumabas sa may garden ng bahay. Nakahinga ako ng maluwag at nanatili sa aking tayo.

Naninikip nanaman ang dibdib ko. Ayaw ko na maalala ang nangyari noon. Matagal na iyong tapos at naging masaya naman siguro sya sa desisyon ko para sa kanya at para sa sarili ko.

"A-are you okay?" Napalingon ako kay Akiro. Nandito na pala sya hawak ang susi ng kotse nya. Bakit ko pa kasi sya sinamahan dito. Ang tanga ko rin.

"Yeah." Seryoso kong sagot at papasok na sana sa loob ng kotse ko na ng hawakan nya ang braso ko at pinigilan.

"I-I need to talk to you"
Malambot na sabi nya at tumingin saakin ng deretso. Hinawi ko ang braso ko para makawala sa kanya at tiningnan sya.

"About what?"

"About what happened Isabella"
Tumitig ako sa kanya dahil narinig ko nanaman ang bigkas nya sa pangalan ko.

"Wala na tayong dapat pagusapan 'don Akiro!" Mariin kong sabi at papasok na sana ulit sa kotse ngunit pinigilan nya ulit ako. Inis kong tinanggal ang kamay nya.

"Ano bang gusto mo ha!?" Inis na sabi ko.

"I just want to talk to you, please hear me out" nagsusumamo nyang sabi.

Tumahimik muna ako. Naging senyas na iyon sa kanya para magsalita sya.

"Since you came back I don't have a opportunity to ask you this, How have you been Isabella?" Napatawa naman ako sa tanong nya.

"Stop asking if I'm okay 'cause of all people you should know that I'm not, after what happened natuto na ako Akiro, natuto na akong huwag bumigay agad sayo. I had enough Akiro, please wag mo na ulit babanggitin ang nangyari noon, Matagal ko na 'yung kinalimutan"
Malamig kong sabi.

"I know you won't accept my apology, but I'm still going to say it even though you won't accept it, I'm sorry Bella..." He sincerely said.

"Your sorry won't change anything that happened in the past Akiro" Naluluhang Ani ko. Agad akong tumingala upang hindi na ito tumulo. Ayoko na muling umiyak sa harap nya na parang bumabalik nanaman Ang pangyayari noon na lagi ko pa syang iniiyakan.

"It won't ease the pain I know Isabella,
Thank you for leaving me that day.."

Lalong sumakit ang damdamin ko sa sinabi nya. He looked at me but there's so much emotions in his eyes I can't even see what is it.

"You made my plan more safe and more secure thinking that you're far from danger"

Lalo tuloy akong naguluhan sa sinabi nya but I won't budge. Huminga ako ng malalim.

"What do you mean by that Akiro?"
Naguguluhan kong tanong sa kanya.

"How I wish I could tell you but no, I could never put you again in the danger because of me, I wasn't-"

"Wag mo na akong paikotin Akiro!, Kung ano man 'yang dahilan mo It won't change the fact that you hurted me even if you say that I have no rights to be mad at you because I'm the one who pursued that marriage!" Umiiyak kong sabi. Sobrang sakit ng sinabi nya noon na kahit anong mangyari hindi nya ako magustohan.

"Isabella...I tried..."
Parang may gusto syang sabihin na kung ano ngunit hindi nya masabi.

"Bakit Akiro?! Sabihin mo sakin!"
Naiinis kong sabi.

"I-I can't!"

"Sabihin mo sakin kasi mababaliw na ako kakaisip eh!, Noon lagi kong tinanong kung may mali ba sakin?, Wala bang kagusto-gusto sakin dahil hindi mo ako kayang mahalin?, Tapos malalaman ko ngayon na may iba ka pang dahilan!?, Bullshit Akiro!, Kung gusto kong mapatawad kita wag ka na gumawa ng mga palusot!, Hindi mo lang talaga ako kayang mahalin..."

"That's not true!"

"Then ano!? Sabihin mo sakin!" Humahagolhol kong tanong. Lumapit sya saakin at hinawakan ang magkabilang pisnge ko. Umiiling ako dahil naramdaman ko na ang pala my sa pisnge ko.

"Bitiwan mo ako..."
Mahina kong sabi ngunit dahan-dahan nyang pinupunasan ang mga luhang pumapatak sa pisnge ko.

"You don't know how much it hurts everytime I saw you crying because of me....If only you are safe with me that time I could have been better with you" mahina nyang sabi ngunti sapat na upang marinig ko. Kumakalma na rin ako sa pagiyak at doon na kumuha ng tyempo na lumayo sa kanya.

"I still don't know how to forgive you, Forget that this conversation never happens" Naging mahina nanaman ako sa harap nya.

Sumakay ako sa kotse ko at pinaharurot ito paalis. Hindi ko alam kung maniniwala ba ako sa mga pinagsasabi nya. Hindi ko alam kung pagkakatiwalan ko ang mga sinabi nya. Hindi ko rin alam kung mapapatawad ko pa sya. Kung ano man ang dahilan nya para saktan ako ng ganon hindi pa rin iyon matutumbasan sa mga pasakit at paghihirap ko noon sa kanya.

Huling bese mo na itong makikita akong iiyak sa harap mo. Hindi na ulit ako magiging mahina pag dating sayo.

Tapos na Akiro...Kakalimutan na kita.....kakayanin ko para sa sarili ko.

______________________________________

:)