Tolga uykusuzluğa o kadar alışmıştı ki artık erkenden kalkmak günlük rutini haline gelmişti. Ne yaparsa yapsın bir türlü uyuyamıyordu. Gece yastığa başını koyduğunda sanki bütün düşünceler o anı bekliyormuş gibi zihninde beliriyordu.
Birkaç gün önce Giray ve arkadaşları ile birlikteyken konuşulanlardan sonra Tolga, Giray ile arasına mesafe koymaya karar verdi. Evet belki zaten çok fazla samimiyetleri yoktu ama yine de ondan uzak olmak istiyordu. Öyle olması gerekiyordu. Bunun nedeni Giray'da yanlış bir şey olması değildi. Herkes hayatını istediği gibi yaşamakta özgürdü.
Sorun olan tek şey Tolga ve hissettikleriydi. Patronunu gördüğü zaman heyecanlandığını fark etmişti, onunla konuşmak, onu daha fazla tanımak istiyordu ama Tolga bunun neden kaynaklandığını biliyordu ve daha başlamadan engellemek istiyordu.
Çok uzun zamandır bastırdığı hislerinin böyle birdenbire açığa çıkması beklediği bir şey değildi. Sonuçta bir karar vermişti ve bu karar sadece kendisini ilgilendirmiyordu. Yanlış bir şey yaparsa Funda çok üzülürdü ve onu üzmek yapmak istediği son şey bile değildi. Onun üzülmesinin sebebinin kendisi olmasını istemiyordu. Her ne kadar romantik anlamda bir şey hissetmese de ona gerçekten değer veriyordu.
Tolga kafasında dönüp duran düşüncelerle birlikte hazırlanmış ve diğerleri daha uyurken evden çıkmıştı. Geceleri uyuyamamak gündüzlere uykusuzluk ve halsizlik olarak yansıdığı için kahve almaya karar verdi. Şirkete yakın bir kafede durup kahvesini aldı, saate baktığında daha erken olduğunu görüp orada oturup içmeye karar verdi.
Bir elinde kahvesi diğer elinde telefonuyla dalgın dalgın sosyal medyada gezinirken yanında beliren karartıyla kafasını kaldırıp gelenin kim olduğuna baktı ve içtiği kahve neredeyse boğazında kalıyordu.
"Günaydın, beni görünce çok sevindin galiba." Giray hafifçe gülümseyerek söylemişti.
Sanki daha yeni aklından ondan uzak durma düşünceleri geçmemiş gibi şimdi karşısında patronunu görmek beklediği şey değildi. Sürekli bir yerlerde karşılaşınca acaba beni mi takip ediyor diye şüphelenmekten kendisini alıkoyamamıştı. Düşüncelerinin saçmalığıyla kendisine vurmak istedi. Aynı yerde çalışıyorlardı ve bulundukları yer şirkete yakın bir yerdi yani sürekli karşılaşmaları olağan bir şeydi.
"Günaydın, sadece seni görmeyi beklememiştim." Tolga gergince cevap verdi. Ne söyleyeceğini bilememişti.
"Her sabah buraya uğruyorum, ben de seni görmeyi beklememiştim aslında." Giray dürüst bir şekilde söyledi. Ama açıkçası Tolga ile bir yerlerde karşılaşmak hoşuna gidiyordu. Her ne kadar Tolga karşısında patronunu gördüğünde gözlerini sürekli kaçırıp telaşlandığını belli etmemeye çalışsa da Giray bunu anlıyordu ve çok fazla hoşuna gidiyordu.
Tolga'nın son zamanlarda kendisinden kaçtığını fark etmişti ve bu nedenle yanına oturmadan önce izin istedi. "Oturabilir miyim?"
"Tabii, sormana gerek yok."
"Bir süredir benden kaçıyormuşsun gibi hissediyorum belki rahatsız olursun diye sormak istedim." Giray açıkça söyledi. Lafı uzatmayı pek sevmezdi.
Ondan kaçtığını anlamasını beklemiyordu, demek ki bu işleri pek de beceremiyordu. "Hayır ya kaçmıyorum, son zamanlarda biraz yoğunum ondan denk gelemedik herhâlde." Yine acemi bir şekilde yalana başvurdu, açık açık evet senden kaçıyorum diyemezdi.
Giray kısa bir süre bir şeyler düşündü. "O zaman bu gece bana gelmek ister misin, takılırız biraz." Tolga'yı test eder bir şekilde sordu, gözlerinin içine bakıyordu.
Tolga gitmek istiyordu ama verdiği kararları bu kadar kolay çiğnemek istemiyordu. "Gelmek isterdim ama biraz işlerim var, belki başka zaman."
"Evet benden kaçıyormuşsun, yalan söylemeyi gerçekten beceremiyorsun." Giray hafifçe gülümsemişti, kırıldığını belli etmemeye çalışıyordu. Tolga'nın gergin hallerinden yalan söylediğini anlayabiliyordu.
