I Would Like And Buy • Taekook

"Taehyung benimle evlenir misin?"

ARKADAŞ BU KİM AMK DEMEYİN BEN DİZZY, NİCKİM SINIFTAN BİRİNE YAKALANDİ CUMA GÜNÜ, o yüzden değiştim. Yedek hesaba koydum dizzy nickini. Bi kac gune tekrra nickimi bu hesaba alırım. Cocuk unutmus olur ins o vakte

Gönlüm agriyo bu nickle bölüm attım diye. Atmayacaktim nickim farkli diye ama cokta bekletmek istemiyorum bu yuzdenecbur... OF AGLİCM
NEUSE

İYİ OKUMALAR AMA NOLUR YORUM YAPIN flop kalınca çok üzülüyorum. :( Ztn moralim bozuk siz yrpum atarsaniz duzelir

Eski okuyucularımın cogunu hatırlıyorum ama onlar yorumlarda yok ben uzulmek

DİKKAT BU AY BASİNDA YB ATMIŞTIM ONU OKUDUGUNUZA EMİN OLUP BUNU ÖYLE OKUYUN💕🧚‍♂️

***

"Evlensene ya sen benimle."

"Baba, çok soğuk burası."

"Fare var."

"Çok acıktım."

"Lütfen vurma."

Gözlerimi kapattım. Taehyung'un sorusu üzerine avuçlarım içerisine sıkıca tişörtünü hapsettim. İstemiyordum. Bu soruyu burada, bu durumdayken sormasını istemiyordum. Duymamazlıktan geldim bu yüzden. Başımı iyice göğsüne gömdüm, asla cevap vermedim ona.

Umarım devam ettirmezdi çünkü istemiyordum işte. Bu teklifi burada yapmasını yediremezdim kendime. Olmazdı.

Zaten kafamı toparlayamıyordum. Eski anıları düşünmeden durmaya çalışmak çok zordu.

"Cevap vermeyecek misin, hm?"

"Sus." Dedim ama o saniyelerde sesimin sert çıktığının asla farkında değildim. Ayarlayamıyordum işte sesimin tonumu.

"İyisin değil mi? Bir şey mi oldu?" Ne kadar göğsüne saklanmak istesemde geriye çekilmesi ile mecburen ayrıldım. Ellerini çeneme koyarak eğdiğim başımı kendisine çevirdi. "Jungkook?"

"Hayır! İstemiyorum tamam mı? Sorma şu soruyu!" Çenemdeki elini itekleyip ona uzandım. Başımı tekrardan göğsüne yasladığımda ondan bir tepki gelmedi. "Evlenmek mi istemiyorsun?" Dedi, sesi çok sakin çıkmıştı. Kafamı duvara vurmak istedim. Neden üsteliyordu ki şimdi? Başka bir zaman konuşsaydık bu konuları, olmaz mıydı ki?

Kollarını bana sardı ancak üzüldüğünü hissedebiliyordum. O üzüldüğü için ben de üzgünüm ama olmazdı işte. Şimdi olmazdı. Beni anlaması gerek.

Cevap vermeyişim ile saçlarımı okşadı. Gözlerimi yumdum. Onu üzmekten nefret ediyordum ama ne dersem diyeyim üzülecekti. Bu yüzden sustum. Susuyor oluşum da üzüyordu muhtemelen ama şu an elimden başka hiçbir şey gelmiyordu.

"Yukarıya çıkalım mı o zaman?" Reddetmedim. Burada daha fazla durmak istemediğim için geriye çekildim. Elimi tuttu. Buraya nasıl geldiysek aynı şekilde asansöre ilerledik. Konuşmadı yürürken benimle ama bunu da sorun etmedim. Muhtemelen teklifini reddetmemle ilgili düşünüyordu.

Asansöre bindiğimizde giriş katı tuşladı. Sessiz oluşu ve düşen yüzü benimde moralimi bozduğu için biraz daha yanına sokuldum. İç içe olan ellerimizi bozmadan sadece başımı omzuna yasladım. Boşta olan eli belime sarılarak kendine çekti. Bu beni rahatlattı. En azından benden uzak durmuyordu.

Böylece sessiz geçen saniyelerin ardından asansör durdu. Ne kadar geriye çekilmek istemesemde mecburen çekildim. Beraber asansörden çıkıp çıkışa yöneldiğimizde insanların bakışlarını üstümüzde hissedebiliyordum. Ama bu umrumda değildi.