"İsterim ve alırım, anlıyorsun değil mi Jeon? İsterim ve alırım."
Omegaverse
Jigguk+taekook
(Not: ficin ismi hatalı kullanımdır. Ancak çoktan bu isme alışmamdan kaynaklı değiştiremiyorum. Herkeste bu isimle biliyor artık fici. O yüzden değişmiyorum...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Şuana kadar kendi yazdığım bir şeyi normalde pek beğenen birisi olmadım. Ama bu bölüm, bilmiyorum. Çocukluk zamanlarını yazdığım kısmı cidden beğenerek yazdım. Arkadaşlarıma okuttum kardeşlerime o kısmı okudum. Beğendiler. Bende cidden beğendim. Ve bu yüzden yorum istiyorum.
Lütfen satır aralarında düşüncelerinizi belirtin. Yazarken 'acaba buraya ne tepki verirler? Ne hissederler burayı okuyunca?'diye düşündüm durdum. Ve açıkçası heyecanlandım.
Doğal olarak tepkilerinizi de görmek istiyorum.
Lütfen yorum yapın olur mu? Sizi seviyorum. Umarım sizde begenirsiniz güzel okumalar. <33
Canhıraş* : tüyler ürpertecek denli korkunç, yürek parçalayan, acı acı.
Dilhun*: içi kan ağlayan.
Herkesin korkuları vardır. Bazı insanlar köpekten, böcekten korkarken bazılarının yükseklik korkusu vardır. Bazılarımız tanrıdan korkar. Değişkendir. Herkesin korkuları farklıdır, tıpkı düşünce yapıları gibi.
Hiç şüphesiz benim gibi omega olanların ise en büyük korkusu deltalar ve alfalar.
Küçüklükten gelen bir korkuydu bu. Bizim gibi omegalara, 7. Yaş günümüzde omega olduğumuz belli olduğu andan itibaren kötü davranılırdı.
'Jungkookcezalısın'
'Jungkook bugün yemek yok sana!
'ailemizin yüz karası. Keşke doğmasaydın.'
' Ne zaman öleceksin?'
'Bu evde masraftan başka bir şey değilsin.'
Benimde patlama noktam vardı. Bunlar dayanılacak şeyler değildi. Ailemden fiziksel şiddet yediğim yetmezken bir de psikolojik şiddet görüyordum. Dayanılmazdı. Her ne kadar insan umursamıyorum dese de göründüğü gibi basit bir şey değildi.
Sizin elinizde değildi ki tüm bunlar. Kalpti bu. Şu dünyada kırılması en kolay şeydi belkide. Kırılması ne kadar kolaysa, onarılması da bir o kadar zordu.
Bazen ailemin istediği gibi kıymak istiyordum canıma. Ama daha sonra bundan vazgeçiyordum. Benim Jeongguk'a acı çektirmeye hakkım yoktu. Kardeşimdi o benim. Beni deven tek kişiydi ailemizde. Değer veriyordu. Ailem ile arasını bozuyordu benim için. O böyle fedakarken benimde fedakar olmam gerkiyordu. Onun için dayanmam gerekiyor. Eğer canıma kıyarsam peşimden Jeongguk'un da geleceğine adım kadar emindim. O yaşamayı hakediyordu. Hatta bunu en çok hakeden tek kişiydi. Bazen diyordum, keşke tanrı beni yaratacağına, benim ömrümü de Jeongguk'a ekleseydi. O her şeyi hakediyor.
