Yalnız Sen...

350 15 1
                                    


Özledikçe sessizleştim,sezsizleştikçe yazdım. Gözlerine bakmadan yazdım. Ben yazdım; hiç görmeyeceğini, okumayacağını bile bile yazdım.
Söylemediklerimi yazdım,belki bir gün olur da okursun diye.

Özledim. Mesela, Sana o kadar alıştım ki; konuşamayınca bir başkası olma ihtimali canımı sıkıyor.
Sana kızıyorum kendime de kızıyorum. Bu kuruntu, karamsarlık neden diye...

Sen bilmezsin ama Gözlerine bakınca huzur buluyorum. O siyah derinlikte kayboluyorum. Bütün derdim kederim silinip gidiyor. Ama mahrumum senden, gözlerinden en çok da bana bakarken gülümsemenden. Çoğu zaman sesinden bile mahrumum.
Senden beklentim ve umutlarım var. Seninle ilgili hayallerim ve dualarım var.
Bizden olur mu? Diye sormuştun da sonra " ben kendimi düzeltemediğim sürece olmaz" demiştin. Kendini toparla artık. Çünkü benim sabrım kalmadı. Yanan bir kalp var burda.

Seni özleyerek geçirdiğim günler, Aklında olmama ihtimalin canımı yakıyor, bitiriyor. Ben seni beklerim beklemesine ama senin kalbini birinin çalmasından korkuyorum. Bu korkunun nedenini hiç anlayamayacaksın, çünkü ben sevdiğim herkesi kaybettim. Tek tek gittiler. Seni de kaybetmekten korkuyorum. Gitmeden bir başkasına gönül vermeden korkuyorum...
Ve seni özledikçe yazıyorum...

Deneme Yazıları: AŞK'ın DiliHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin