Benim Hayatım

1. BÖLÜM

İnsan öyle bir gitmeli ki arkada kalan bile gidişleriyle gurur duymalı. Unutma her gidenin arkasında mutsuz bir hayat hikayesi vardır ben hep gidenlerden oldum hiç bir zaman kalan taraf olmadım gidişlerim hep isteksizceydi...

Kimi sevsem ya aile sorunları oldu yada söyleyemedim vardır belkide benim gibi insanlar kolu kanadı kırık olan ve vardır illaki hayattan bıkmış olanlar sizi bilemem ama beni hayattan soğutan adam babam oldu ilk aşkı yaşayamadım ben sonrada gelip bana "abuk sabuk insanlarla arkadaşsın" diyen annem ve geceleri baba diye sayıklayan bir kardeşim var tabi...

Her şey 5 sene önce başladı Hatay'ın çok iyi bir sitede oturuyorduk. Babamında gayet iyi bir işi vardı ama babam vardiyalı çalışsa bile eve geç gelirdi tabi annem onu bekler babam gelince ver yansın ederdi ben bu kavgalardan sıkılmıştık iyice onlardan çok ben yorulmuştum. Okulların tatil olması üzerine anneannemlerin yanına Denizli'ye giderdik. Denizli'yi sevmezdim aksine nefret beslerdim çünkü anlaşamadığım kuzenim ve onu kayıran anneannem vardı bu yüzden ne anneannemden haz ederdim nede kuzenimden. Denizli'ye gittik mi 1 aydan az kalmazdık ki oradayken Hataya döneceğimiz zamanları günleri sayardım. Hatay'a dönme zamanımız gelmişti...