Benim Hayatım

6. BÖLÜM

Annem kağıtları incelemeye başladı ve kadın doğum kağıtları ve özel hastaneye aitti.

Babam kapıyı çaldı eve girdi ama girdiğine gireceğine pişman oldu. Çünkü annem canını okumuştu. Kocaman cam bir vazoyu alıp babama fırlattı ama ıskaladı vazo tuzla buz olmuştu.

Bağırmaya başladı "bu kime ait doğru söyle artık yeter" dedi annem babam sessizleşti. Benim böbreklerim rahatsızdı. Ve Adana'ya Balcalı Üniversitesine tedavi olmaya gidiyordum. Annem "senin kızının böbreklerini zor kurtardık sen özel hastanede." deyip yutkundu. Komşular etrafımızda toplanmıştı. Babam evden çıktı gitti. Gidişlerine alıştık biz...

6. Sınıfa başlayacaktım. Belki son senemdi yada son dönemim herkesten soğumaya çalışıyordum. Bu değişimimi .Çok insan fark etti öğretmenlerim bile.Havalar soğumaya başlamıştı...Yağmur yağıyordu. Kapı çaldı. Babam gelmişti sevinmiştim. Ama daha sonra gideceğini işlerinin olduğunu söylemişti. Yalvardım yakardım peşinde koştum gitme diye. Yağmurda dışarı çıkıp yalvardım. Kimse beni tutamıyordu yolun ortasına oturdum bağıra çağıra ağladım...

1 gün geçti sadece öksürük başlamıştı annem çok ısrar etti ama ben yinede doktora gitmedim gece öksürük krizi gelince amcama haber verdi annem doktora götürdüler. Doktor acil yatış yaptı anneme kızdı daha önce neden getirmediniz dedi annemde inatçılık yaptığımı söyledi ve yağmurda kaldığımı anlattı.Hastaneye yatar yatmaz odaya hemşire gelip dayadı serumu verdi iğneyi uyuttu..

Doktor anneme astıma yakalandığımı söyledi hayatımda yaptığım en büyük hata ama her fırsatta babamın yüzüne vuracaktım bunu.

Tam 10 gün hastanede yattım yanımda çenesi düşük bir çocuk yatıyordu. Kalkıp çocuğu dövecektim ama annem sağolsun hiç bir şey yapamadım -_- 

Kaldığım 10 gün içinde 15 şişe serum dayadılar yediğim iğneleri sayamıyorum bile hayatımda kalıcı iz bıraktı babam sağolsun ne diyeyim polis gibi bir meslekte olamayacaktım kapı gibi astım raporum var koşamıyorum...

vote atarsanız çok seviniriz :)