Evet yola çıktık ve 15 saat sonra Hataya varacağız ben yolculuklarıda sevmem aslında bana bakmayın ben pek bir şey sevmem yolu sevmeme nedenim de yolun beni tutması bazılarını ben yol gibi sevdim kat ettikçe tiksine tiksine..
Neyse yolculuk zorda olsa geçiyordu annemin verdiği ilaç üzerine 5 dakika sonra uyumuşum zaten annem beni uyandırdığında sabaha karşıydı eve varmamıza 2 saat vardı daha olsun ben yinede mutluydum eve gidelimde....
2 saat sonra babam bizi karşılamaya geldiğini gördüm sitenin kapısındaydı sevincim 2 kat arttı. Babam bizi bıraktıktan sonra yanımızda 5 dakika bile durmadan "işim var" deyip gitti harika değil mi ben günleri sayayım babam 5 dakika bile durmasın ne harika ya..
Eve çıktık. Bavulları yatak odasına bıraktık kahvaltı hazırladık. Annemin huyudur kahvaltı sofrası toplanmadan bir fincan kahve içmek..
"Yağmur kahve yapar mısın? "
Deyince kıramadım. Cezveyi aldım ve cezveye su koymak için bir fincan aldım. Fincanın içinden bir yüzük çıktı. Peki bu yüzük kiminde ve buraya kim koymuştu? Annemin değildi bunu biliyordum ve sormak istedim anneme gösterdim yüzüğü bu kimin deyince annem bilmiyorum deyip elimden aldı incelemeye başladı. Bu bir kadının yüzüğüydü...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hayatım
Randomİnsan öyle bir gitmeli ki arkada kalan bile gidişleriyle gurur duymalı. Unutma her gidenin arkasında mutsuz bir hayat hikayesi vardır ben hep gidenlerden oldum hiç bir zaman kalan taraf olmadım kimi sevsem ya aile sorunları oldu yada söyleyemedim va...
