Kimse umrumda değildi zaten benim derdim bana yetiyordu. Agresif biri değildim artık ilaçlar beni sakinleştiriyordu.Okulun 2. Günü ise sınıflar karıştı ve ben hala C şubesindeydim lan bu benim kaderim mi ??
Sınıfa girdim ve değişik insanlar ama bu seferkiler çok sakin insanlardı. Daha yeni yeni tanıyorum tabi ilk Hümeyra ile tanıştım. Sınıfın en çalışkanı onunda faydası çok oldu bana sonra Cereni tanıdım. Gerçekten on numara bir insan ama bir çocuk peşine takılmıştı ki git diyor gitmiyor kal diyor gidiyor dengesiz bir tip ama özünde iyi bir çocuktu seviyorlardı birbirlerini.. Akşam olunca İrem'in yanına giderdim ha o benden 1 yaş küçük :D
Kafa dengi bir insan ona laf sokmadan duramam ama sevdiğimden yani sevimli laflar sokuyorum.. Ve Şeyma o farklı okulda olduğu için her zaman görüşemiyorduk.Anladım bu sene güzel geçecek ama nasıl off sıcak kanlı olmam güzel bir şey ama kimin nasıl olduğunu bilmiyorum ki..
Denizli'nin havasına alışkın değilim ciğerlerim tıkanmış gibi hissediyor 2 adım atsam tıkanıyordum. Nefes almak güzel duyguda nefesini veremeyince sıkıntı büyük.Her neyse yeni okulumda beni bu hastalıkla tanımalarını istemiyordum.İlaçlarımı gizli gizli kullanıyordum.En büyük korkum hastalıklarımla alay konusu olmaktı.Aslında herkes düşündüğüm kadar kötü değiller, Denizli ye daha iyi alışıp adapte olmam için anneannem beni etüt merkezine yazdırdı. Okuldan sonra oraya gidecektim.
İlk gün gittiğimde hiçte heyecanlı değildim. Güvenlikten sınıfımı göstermesini istedim.Sınıfın duvarları camdı içeride kimse yoktu, "bunlar nerde?" dedim. "Yemekhanedeler hadi sende !!" Dedi güvenlik abla "peki" diyerek Yemekhaneyi buldum. Ow herkes burda ellerimi yıkayıp yemek aldım tek başıma en sona geçtim. Okuldan beni gören kızlar "Yağmur gel yanımıza otur." diye seslendi. Daha önce görmüştüm onları ama adlarını bilmiyordum.Ulan onlar benim adımı nerden biliyor dedim içimden.
"Pekala" diyerek karşılarına oturdum.Yeni geldiğim için soru yağmuruna tutular. En sonunda peki sizin adınız ne dedim o sırada Sabiha geldi bir an yüzüm Güldü.."Sabiha'yı nerden tanıyorsun?" diye sordular ayni mahallede oturuyoruz ve Çocukluk arkadaşım diyerek sorularini yanitladim o sirada Sabiha gelip yanıma oturdu."Ee sizin adınız ne?" dedim..Biri Ayşenur ve diğeri Nurselindi. Ayşenur orta boylu balık etli omuzlarında saçları olan sevimli bir kızdı.Nurselin ise uzun boylu boyu kadar saçı olan bir kızdı.İkisiylede tanıştığıma memnun olmuştum.O sırada yemek yemeyi unutmuştum yemeği dökmek istemiyordum ama canımda istemiyordu.Yiyemedim dökmekten başka çarem yoktu.
Sabiha "hadi hiç bir şey yememişsin" dedi."Canım istemiyo" deyince "iyi ,dök sınıfta bekliyorum" dedi. "Ya beklesene geliyorum" dedim. "Of hadi o zaman" dedi. Ellerimizi yıkadık ve sınıfa gittik. Tanıdık çocuklar vardı. Saidhan, Dilara, Mustafa..Adlarını biliyordum ama kişiliklerini bilmiyordum.Zamanla onuda öğreneceğim sıkıntı değil.
Sabiha en arkada olan çantamı aldı ve yanına koydu.Dilara'nın çantasını en arkaya fırlattı. "Ne yaptın lan?" dedim."Sormadan geldi, sormadan kibarca kovdum" diye karşılık verdi."Allah'ım ya hiç akıllısı bulmaz mi beni!!! " dedim gülerek "Bulmaz canım bulmaz" diye karşılık verdi Sabiha yüzüne bakarak güldüm.Oda güldü hoca gelmişti..Sorular başlayacaktı. "Nerden geldin? Niye geldin ? Sorun neydi?"... Ders bitti.Çıkış saati 17.10 a denk geliyordu.Sabihaya beni bekle diye tembihlememe rağmen kapının önüne çıkmış muhabbet kurmuş kıza bak ya!Bide bana kızıyor niye geç çıkıyorsun diye..
Eve doğru yol aldık..Akşam olunca yemek falan yedik.İrem'in annesi çaya çağırmıştı.Annem hadi sende gel değişiklik olur dedi.Peki dedim.İrem bana sıcak davranıyordu.Ben ona soğuk davranıyordum.Bir amacım yoktu aslında hatta onu seviyordum.Ama ne bileyim ya bir kere kimseye iyi davranmam.İrem'in odasına gittik oturduk falan o konuşuyor sadece ama anlamıyorum yüzüne anlıyor gibi bakıyorum falan aslında anlamak istemiyordum.Son zamanlarda beynim bir şey kabul etmiyordu.Oda farkında ama konuşuyor arkadaş ben terslercesine "sus hele ya" dedim. Yüzüme ters ters baktı bende ona sırıttım sonra gülüştük..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Benim Hayatım
De Todoİnsan öyle bir gitmeli ki arkada kalan bile gidişleriyle gurur duymalı. Unutma her gidenin arkasında mutsuz bir hayat hikayesi vardır ben hep gidenlerden oldum hiç bir zaman kalan taraf olmadım kimi sevsem ya aile sorunları oldu yada söyleyemedim va...