ZBS#3: Yellow Beetle's Lost Memories (COMPLETED)

EPILOGUE-A

EPILOGUE-A

            HINAWAKAN niya ang kanyang limang buwang tiyan, napapangiti nalang siya dahil pakiramdam niya ay butete na siya sa laki ng kanyang tiyan. Hindi pa tapos ang cruise niya, actually tapos na ang naunang cruise niya pero nagpabook uli siya. Kahit papaano ay nakakalimutan naman niya ang mga sakit na nararamdaman niya three months ago.

            "Going home?" nakangiting tanong ng isang Iris national na naging kaibigan niya sa cruise, she's a doctor and luckily kinuha niya ang serbisyo nito habang nasa cruise siya. Mabait naman ito at kasama nito ang anak nito.

            "No, not yet. I am going to have another cruise tonight but I need to rest for a while. I have a hotel nearby." She already reserved it and saka kailangan din niyang ibigay ang mga designs niya na hindi niya naibigay sa nakaraang dalawang linggo.

            "I'm glad I met you if you already made your decision to visit me in Iris I am more happy to welcome you in my house. My daughter already loves you and your designs." Napatawa nalang siya sa sinabi nito at tumango.

            "I will maybe after I gave birth to my twins."

            Napasinghap ito at hinawakan ang tiyan niya. "These will be a very lovely gifts for you, you need to have your sonograph really soon for the gender."

            "Thank you Lavinia I am really happy I met you here." Yumakap siya dito. Pagkatapos mag-paalam ay binitbit na niya ang kanyang mga gamit, dahan-dahan ang naging pagkilos niya. Mahirap pala talagang magkaroon ng kambal dahil doble ang sakit ang nararamdaman niya. Ang nagustuhan lang niya sa pagbubuntis niya ay wala siyang morning sickness.

            Pumasok siya sa kalapit na coffee shop bitbit ang kanyang mga bagahe, she's waiting for someone...

            "Finally," hindi na siya tumayo ng marinig ang boses ni Xyler. "Found you here-." Nanlaki ang mga mata nito habang nakatitig sa tiyan niya, napakurap din ito at kung hindi lang siguro nito natakpan ang bibig nito ay alam niyang sisigaw na ito sa gulat. And knowing Xyler, umupo lang ito na para bang wala itong nakita pero titig na titig sa tiyan niya.

            "I am five months expecting." Mas lalong hindi ito kumibo. "And I have twins kaya parang puputok na ang tiyan ko." Aniya na hinaplos ang tiyan niya. "And I hope you'll keep

this a secret between the two of us."

            Nagtaas ito ng palad. "I promise! Mamatay man ang asaw—mabulunan man ang asawa ko." Seryosong ani nito. "Kaya ka ba hindi pumunta sa kasal ko?" mahinang tanong nito.