ZBS#3: Yellow Beetle's Lost Memories (COMPLETED)

Chapter Three

Chapter Three

            “And you are?” Napapitlag siya ng marinig ang baritonong boses ng may-ari ng dalawang mga matang iyon. Ipinilig niya ang kanyang ulo upang kahit papaano ay gumana iyon, the guy is tall and absolutely one heck of a good looking guy. Gwapo is the right definition for the man, ruggedly handsome. May ilang facial hair na tumubo sa baba nito at hindi man lang iyon nakabawas sa gandang lalaki ng kaharap.

            Napahalukipkip siya ng pasadahan siya ng tingin ng lalaking kaharap niya, tumikhim siya. “Sir, nawawala po kasi ako p-pwede niyo po ba akong tulungan?”

            Nag-isang linya ang mga labi nito habang tinitititigan siya at saka napailing nalang at akmang isasara na sana ang pinto ng humarang siya. “Sir please, wala po akong mapupuntahan hindi ko po alam ang lugar na ito. Tulungan niyo po ako.” Nanginginig na ang boses niya sa lamig.

            “Sino sa mga kaibigan ko ang nagpadala sa’yo dito?” may halong galit ang boses nito habang hindi siya nilulubayan ng titig.

            “Hindi ko po alam ang pinagsasabi niyo nagising nalang po ako na nasa likod ng isang truck na nagdedeliver ng mga bulaklak-.”

            He snorted. “Yeah right, you’ll pass as an actress and a screenplay writer. Anong kasinungalingan naman ang sasabihin mo na wala kang maalala, hindi mo alam ang pangalan mo at hindi mo alam kung saan ka nanggaling.” Sarkastikong ani nito and that left her speechless because that is what happening right now. Napatingin lang siya dito, sinalubong niya ang mga mata nito upang kahit papaano ay maiparating niya na hindi siya nagsisinungaling. “Answer me!” she flinched when he yelled at her.

            “O-po, wala po akong maalala.”

            Pumalatak ito at tumawa ng malakas, nanliliit na tiningnan siya nito bakas sa mukha at mga mata nito ang pandidiri. “The usual stuffs huh?” nalilito na siya sa mga sinasabi nito. Ano ba ang pinagsasabi ng lalaking ito? “Okay fine I’ll play with your game.” At sa isang iglap lang ay natagpuan nalang niya ang sariling hila ng lalaki papasok ng malaking bahay. Napasinghap siya ng hilahin pa siya nito papunta sa loob ng isang silid at itulak sa ibabaw ng kama. Bigla siyang nataranta.

            “Ano ang gagawin mo?” kinakabahan niyang tanong.

            “Ang bagay na pinunta mo dito. Now, sino sa mga kaibigan ko ang nagpadala sa iyo dito?” mariin siya nitong idiniin sa ibabaw ng kama, bigla itong dumagan sa kanya her body is too small compare to his body and as instinct ang una niyang ginawa ay itulak ito. Pero nahuli nito ang kanyang braso at itinaas ang mga iyon sa ibabaw ng kanyang ulo.