Kopamıyorum Senden / AyBer

DİLEK HAKKI

Selammm. Ben geldim 💚

Bu kurguya acil bölüm istendiğini için Yaşatamadım biraz aksadı.

O yüzden bugün günlerden Kopamıyorum Senden 🥳

Fragmanı görmedim, duymadım, bilmiyorum sayıyorum. Yine Berk kötü gösterilecek kapa kapa!

Valla bölümümde benim aklıma yatmayan bir yer var. Eğer sizin aklınıza da yatmazsa üzerinde çok durmayın geçin dbbfnf

Hazırsanız başlayalım🍀

Yıldıza basmayı ve yorum yapmayı unutmayın 💚

****
Genç kız ayakkabısını giyip mutfaktaki kadına seslendi gülümseyerek.

Aybike:
" Anne ben çıkıyorum! Elif ve Rüya'yla buluşacağım."

Zeynep:
" Tamam kızım. Ama çok geç kalma tamam mı? "

Aybike:
" Tamam anne. Görüşürüz baba."

Mehmet:
" Dikkat et, kızım."

Mehmet kızın ardından pişmanlıkla başını önüne eğdi. O geldiğinden beri evlerine neşe gelmişti. Gerçekten kızı Ayça'ya gerek fiziksel gerekse huy olarak çok benziyordu o. Ama ona 5 yıldır yalan bir hayat kurmuşlardı bu şehirde. Birkaç yalan uydurarak tanıdıklarını tembihlemişlerdi ona bir şey belli etmemeleri için. Herkesin Ayça'sı olmuştu o. Üniversitedeki arkadaşları da onu Ayça olarak tanımıştı.

Ama gerçek ismi Aybike'ydi... Yani öyleymiş. Onlar İstanbul'dan Kayseri'ye döndükten birkaç ay sonra gelmişti buralara Berk isimli çocuk.

Her yeri aramıştı kızı bulmak için. Nereden öğrendi bilmiyordu ama Ayça Demir adıyla arıyordu kızı. Türkiye'de ne kadar Ayça Demir varsa tespit edip şehir şehir, kapı kapı dolaşarak pes etmeden arıyormuş kızı. Fotoğrafı ile dolaşıyormuş sokakları.

Onların mahallesine de gelmişti bir gün. Heyecanla kapı kapı dolaşmıştı. Aldığı cevap ise buradaki tek Ayça Demir'in 2 yıl önce vefat ettiği olmuştu.

Etrafa yaydıkları yalanla da genç adamın gösterdiği fotoğrafa bakanlar hiç görmediklerini söylemişti o kızı. Görmüş olsalar bile...

Kızılın o gün çöken omuzları, dolan gözleri hâlâ gözünün önünden gitmiyordu adamın. Karısı için, belki de kızını o da çok özlediği için susmuştu. Ama artık ağır geliyordu ona.

Nasıl bunun hesabını vereceğini bilmiyordu ama hem Aybike'yi gerçekten kızı olarak benimsemişti ve ondan ayrılmak istemiyordu hem de etrafa neşe ile bakan karısına bunu yapamazdı bir daha. Bir daha ona yaşatamazdı bu acıyı.

Mehmet:
" Özür dilerim Aybike. Umarım bir an önce her şeyi hatırlayıp kurtarırsın bizden kendini kızım."

💨

Aybike otobüsten inip ilerdeki kafeye doğru adımladı arkadaşlarının yanına gitmek için.

Ayağına takılan şeyin ardından kulaklarına dolan sesle başını önüne eğip yerdeki cisme baktı.

Küçük bir anahtar vardı ayaklarının ucunda. Bir asma kilit anahtarına benziyordu. Yere çömelip eline aldığında kulaklarına dolan boğuk sesler ve gözünün önüne gelen bulanık görüntülerle gözlerini kapattı.

Bir tel örgünün önündeydi ve elinde bir asma kilit vardı. Bir kişi daha vardı yanında kilit takan ama yüzü net değildi.

" Bir efsaneye göre bu kilit hayatın temsilcisiymiş... "