တစ္ပတ္ေလာက္ သူတို႔မေတြ႕ျဖစ္ၾက စကားလည္းမေျပာ ေခၚလည္းမေခၚ ဆံုလည္းမဆံု ဆံုရင္ေတာင္မွ ေရွာင္သြားၾကတယ္
Kai: Soo တို႔ဘာျဖစ္ေနတာလဲ ငါတို႔က စိတ္ဆိုးရမွာေလ
Hun: ငါ လာမ်ားေမးမလားလို႔ ေစာင့္ေနတာ
Yeol: တစ္ကယ္ဆို ဘာျဖစ္တာလဲ Baek တို႔ကို မေခၚဘူးလား စိတ္ဆိုးေနလား အဲ႔လိုျဖစ္ရမွာ
Kris: အခုက ဆက္ငင္ဆက္ငင္နဲ႔ မူမလို႔လုပ္ေနတာ အေခ်ာ့မခံရတဲ႔ဘြ
Chen: အေရးထဲ အေခ်ာ့ကခံခ်င္ေသး တယ္ သူတို႔လည္း ဘာတင္းစရာရွိလဲ မသိ
Lay: သူတို႔က ဟိုေကာင္ေတြနဲ႔ တ္ရင္းတႏွီးေလ ငါတို႔အဲ႔ဒါကို ေပါက္သြားတာ သူတို႔သိမွာပဲ ဒါေပမယ့္ ....
( နီတို႔အရင္စရြတာေလ အခ်ဳပ္ပလုတ္ ေတြ သူတို႔ကေအးေဆးေနတဲ႔ style နဲ႔ )
တစ္ေယာက္တစ္ပိုဒ္ စပ္မိသြားေတာ့ ထြက္လာတာက poem တစ္ပုဒ္ ခံစားခ်က္ေတြအျပည့္နဲ႔ေပါ့
လြမ္းလိုက္တာ ခ်စ္သူရယ္
တစ္စကၠန္႔ေတာင္ မ့ျမင္ရရင္
ေသမလိုခံစားရတဲ႔ ကိုယ့္ကို
မေခၚမေျပာဘဲ ေနတယ္တဲ႔လား
ဘာေၾကာင့္ပါလိမ့္ ေတြးလို႔မရ
မခံစားႏိုင္ ေၾကကြဲသူမွာ
ေယာက်ာ္းတန္မဲ႔ ဝမ္းနည္းေနရ
က်ဆင္းမ်က္ရည္ မင္းေလးေၾကာင့္သာ
အေျခအေန ဆိုးရြားခ်က္က
ေသေသခ်ာခ်ာ မခ်ိန္းေတြးဖူး
အခ်ိန္ၾကာၾကာ အၾကည္မစိုက္ဖူးဘဲ
ဒီလိုျဖစ္ရတယ္လို႔
မင္းေလးဘာေၾကာင့္ ဒီလိုလုပ္ရတာလဲ
ကိုယ္ေရွ႕မွာ တစ္ျခားဘဲနဲ႔
Hak... အဲ႔ေကာင္က ဘာေကာင္လဲ
မင္းကို လြယ္လြယ္ခ်စ္ခဲ႔တာမဟုတ္
မင္းအခ်စ္ကို လြယ္လြယ္ရခဲ႔တာမဟုတ္
အခ်စ္..ကိုယ့္ကုိတစ္ကယ္ခ်စ္ရဲ႕လား
မင္းအေျဖက ဟန္ျပသက္သက္လား
ဒါမွမဟုတ္ ကစားလို႔ေကာင္းမလားဆိုျပီး
ေဆာ့ၾကည့္တာလား
ဘယ္လိုေနလဲ ေပ်ာ္ဖို႔ေကာင္းလား
ဒီမွာေတာ့ ေၾကကြဲေနတာပဲ
အသည္းခြဲတာလား အခ်စ္စမ္းတာလား ဘာမွန္းမသိတဲ႔ ဒီကလူက
ခ်စ္ေတာ့လည္း ခံ႐ုံေပါ့ကြာ....
YOU ARE READING
✨Poem Lovers✨
Fanfiction*Poem ေတြကိုႏွစ္သက္တဲ႔ ေကာင္ေလး 6 ေယာက္နဲ႔ ေကာင္မေလး 6 ေယာက္ *Poem ေတြ အျပန္အလွန္သီကံုးရင္း ေနာက္ဆံုးမွာ ......္
