Homofobik Gay // bxb

Bölüm 7

Rüyamda yine gölgeli kişiyi gördüm. Ama bu sefer ona Şaziye diyordum ve o olduğundan emindim. En son olay yaşandıktan sonra 2 gün geçmişti ve Şaziye ile hiç konuşmamıştım. Ona şimdiden bağlanmıştım, aklımdan çıkmıyordu ama kaybetmek istemiyordum. Beni defalarca kez aradı 100'lerce mesaj attı ama hiç birine dönmedim.

Çünkü korkuyordum. Neyden mi?

Erkek olmasından.

Aklımdan bu düşünceleri silip dışarı çıktım. Yarın okul başlıyordu ve gerçekten biraz temiz hava almaya ihtiyacım vardı. Her zamanki beyaz tişörtümün üstüne koyu pastel mavi bir ceket geçirip aynaya baktım. Dağınık saçlarım ve gözlüklerim ile çok komik görünüyordum. Fazla kullanılmış diş fırçası gibi

Dışarı çıkıp parka doğru yürüdüm. Oradan geçen köpekleri falan sevecektim sonra kafeye gidip soğuk kahve içecektim. En azından planım o yöndeydi.

Parka vardığımda hiç boş bank kalmamıştı. Üzüntüyle etrafa bakındım. O sırada elindeki simiti bitiren adam banktan kalktı. Düşünmeden hemen oraya koştum ve kendimi fırlatır gibi oturdum. Yanımda siyah saçları yüzünü biraz da olsa kapatan bir adam vardı. Tamamen siyah giyinmişti ve açık ten rengi üzerinde çok güzel durmuştu.

Kafasını hafifçe çevirip bana bakınca ağladığını fark ettim. Çok güzel bir yüzü vardı, soluk ten rengi ağlamaktan burnunu ve kulağının kenarını kızartmıştı. Kızarmış gözlerle bana bakınca gözleri büyüdü ve birden bağırdı

"LAN"

Saşkın bi şekilde ona dik dik bakmaya devam ederken hızla ayağa kalktı ve önüme eğildi.

"Sen..." mırıldandıktan sonra beklemediğim bir anda ellerimi avuçlarının içine aldı ve yüzüme bakmaya başladı. Nedensizce kalbim o kadar hızlı atıyordu ki beynimde duyabiliyordum. Öyle güzel bakıyordu ki karnımda tuhaf bir his oluşmuştu.

Sonra ne yaptığını fark etmiş olacak ki hemen ellerini çekip "çok özür dilerim" dedi. Sesi hafiften çatallıydı. Yok kaşıklı amk kim buldu lan bu sözcüğü.

Nedense daha önce tanışmışız gibi hissediyordum ki benden önce konuştu.

"Zaten tanışmıştık ama yine tanışalım. Selam ben Şaziye"

O an kalbimin bir anlığına durduğuna yemin edebilirim. Aklımdan o kadar çok düşünce geçiyordu ki ne yapacağımı bilemedim. Hemen ayağa kalktım ve hızla eve yürümeye başladım. Arkamdan sesleniyordu ama kalp atışlarım onu bastıracak kadar yüksek sesliydi...

---------------

Aslında bu gun bolüm atmayacaktım ama çok icimden geldi, kötü bolümle bırakmak istemedim. Ciddi ciddi yazarken Şaziye deyince ciddiyetim bozuluyo aq 😭 ay emoji yamuldu lan, bu arada daha yeni turkçe klavye kullanmaya basladim o yüzden bazı yerlerde tuhaf yazim hatalari olabilir kusuruma bakmayin. Yarın sınavim var o yüzden çok kısa oldu ama cok calistim sans dileyin lutfen <3

-Yazar Hanim