Kırık Hayatlar Ve Hayaller

Bazı Acılar (Giriş)

"Bir gün bir gün bir çocuk,"

Yüz üstü uzandığım soğuk mermerden aciz bedenimi kaldıramadan öylece boylu boyunca yatıyordum.

"Eve de gelmiş kimse yok,"

Sesimin yankı sayesinde tekrardan bana ulaşmasıyla derin bir nefes alıp verdim.

"Açmış bakmış dolabı,"

Patlamış dudağım azımı açıp kapamanın etkisiyle sızlarken dolu olan gözlerimden bir yaş daha düştü.

"Şekerde sanmış ilacı,"

Parmaklarımı dahi kıpırdatamadığım bedenim büyük bir acı içerisinde kavruluyordu.

"Yemiş yemiş bitiriş,"

Özel bölgemden sızan kanı çok net bir şekilde hissederken ölme korkusu kemiklerime kadar işlemişti.

"Akşama almış bir sancı,"

Karanlıktan gözüm hiç bir şey görmüyordu ve bilincimi açık tutmak için söylediğim şarkı bedenimi ayık tutmaya yetmiyordu.

"Kıvran kıvran kıvranmış..."

Yorgunluktan kapanan ağzım ve gözlerini daha fazla açık tutmaya mecalim kalmazken karanlığın içinde olan bedenim gibi bilincimi de karanlığın bilinmez kollarına hapsettim.

...

O zamanlar benim için şu an bile hatırlasam kusma isteğimi getiren anılarımdı. Ailem sandığım kişilerin beni sanki bir hiçmişim gibi hayatıma zulmetmelerinin anısıydı.

Gülmek nedir bilmeyen ama en ufak iyi şeyde bile mutlu olabilen bir insandım. Gülümsemeyi bile bana çok görmüş bir ailede tam tamına 16 senemi geçirmiştim. Benden aldıkları çok şeyleri vardı onların. Buna rağmen bir kere bile onlara hesap soramadım.

Ben Ceylan, adını gözlerinden almış yaralı bedeni ve yaralı ruhu olan, sevgiden çok uzak bir şekilde yetiştirilmiş korkak bir kızım.

Bu da zaman zaman sıkıcı zaman zaman da aksiyon dolu olan benim ait olduğum yeri bulma hikayem.