永遠に/ Tanjiro

X

"Ne demeye çalıştı bu adam?"

"Ai!"

ah tanjirou.

"İyi misin?"

"haha tanjirou adam beni yiyicek değil ya"

"Korktum"

Kızarmış suratı o ne kadar büyüsede değişmiyordu cidden.

Tanjirou yavaşça bana sarılıp yüzünü boynuma gömdü.

" "(Tanjirou)

"ne?"

Tanjiro yavaşça benden ayrıldı

"önceden söylemeliydim değil mi özür dilerim."

Şaşkınlıgımı gizlemiyordum bu..bu gerçek olamaz

"ah şey ekipçe göreve gidicez gidip dinlen lütfen"

Küçük bir öpücükten sonra ayrıldık, sabah yola çıktık.

-

"Bir dakika doğru mu anladım sen, bir görev için eşlerini oraya gözetlemek için gönderdin ve şimdi haber alamıyor musun?"

"Ne akıllısın ama"

"Garip ve eşlerim derken? kaç tane var?"

"3"

Tanjiroya doğru döndüm, fısıldıyarak

"Bu senin için geçerli değil bu arada haberin olsun"

Sadece sırıtarak yürümeye devam ettik.
...

"Hey! İNOSUKE agacı rahat bırak!"

"BU KIYAFETLER NE BEĞ"

"Bana bak bücür ordada bu kadar sesin çıkarsa ölümün benim elimden olur"

Aslında önünüzde tozlu bir kitap var ve ona şöyle bir bakınca anlıyorum ve sonra cidden kendi kendime şunu diyorum onunla gerçekten benziyormuşuz.

Heryer kan ve ateşle dolu, burdumda donan kanlar yüzünde nefes alamazken birde enkaz altında olmak dahada şiddetli bir ağrıya yol açıyor.

Bizimkilerinin sesini duyabiliyorum...bakın şimdide gülüp ağlıyorlar, ha? Buraya kadar mıydı yani muzanın elinden ölmüş olsam daha onurlu bir ölüm olurdu.

Dur lan bu beyaz yılan?

Kafanı kaldırıp azcık yukarı baktıgında sana bakan bir obanai beklemek çok garip değildi, kurtuldun ama gözlerin çoktan karanlıga gömülmüştü, saçma bir şeklide sanki gözlerini bantalmışlar gibi açamıyordum ama etrafındaki sesler çok netti.

Bu kehribar kokusu tabiki tanjiroya aitti, ve nerde oldugumuz belliydi bir mor salkım konagı veya kelebek konagaında ama kaç saattir uyuyorum.

Ama gözünü kapatmak herzamanda kötü değilmiş, şimdi ben bir sır öğrendim ve bu sır, sır deninmiyecek kadar karanlık kökleri var peki? Benden neden sakladın....

Abi