YARA

Bölüm 1

Saat 3.34 

   Özellikle mi karanlık sokaklara giriyorum yoksa ayaklarım mı beni götürüyor bilmiyorum. Sokak lambalarının ışığı bile zayıf.  Ayağımdaki botların topuk sesleri dışında bir ses duyulmuyor. Üzerimde bir ceket var ama kimin olduğunu bilmiyorum. Şimdi onu kaybettiğimi daha iyi anlıyorum. Ayrılırken onun beni kaybettiğini düşünmüştüm ama şimdi bu sokakta kirli bir camda kendimi görsem tanıyamam muhtemelen. Biliyorum kaybeden benim o değil. O beni görse tanırdı. Tanımak ister miydi bilmiyorum. Birkaç ayak sesi duyduğumda karanlık sokaklar da bitiyor. Caddeye çıkmamla sanki nefes almaya başlıyorum. Arabaların farları gözlerimi rahatsız ediyor. Özlüyorum... Ağlıyorum... Burada ne aradığımı sorguluyorum. O sırada bir taksi geçiyor. Anında bağırıyorum 

" Taksi!"

Bindiğimde şu şarkı çalıyor;

Hiç anlatmadım sana oysa

Daha çok hikayemiz vardı

O gece sormuştun ya bana 

Uzaklığın en büyük yaraydı...

  Önümdeki yolun kayıp gitmesiyle yine eski anılara dalmıştım.  Mutfakta kahvaltı hazırlıyoruz. Domatesleri doğrarken ona dönüp gülümsüyorum. Sonra başka bir an... Mumu yakarken elini  de yakıyor. Hemen elini suya tutuyorum. Bir başka an daha... Arkadaşımızın düğününe giderken gömleğinin yakasını düzeltiyorum. Bir diğeri... Resim çizerken her tarafı boya oluyor. Islak bir havlu alıp temizliyorum. 

  Taksinin durmasıyla kendime geliyorum.

"Bu bina mı hanımefendi?"

"Evet burası teşekkürler."

  Fatih'te evimizdeyim şimdi. İkinci katta küçük bir daire. Bu civarda balkonu olan tek apartman. Çünkü o öyle istemişti. Şimdi üzerime bir battaniye alıp balkonda oturuyorum. Hızlıca yaptığım kahveyi içerken çıkardığım ceketin Furkan'a ait olduğunu hatırlıyorum. Elimi alnıma vuruyorum ve içimden bir sürü küfür geçiyor. Sadece ne yaptığımızı hatırlamaya çalışıyorum. Telefonum titriyor.

Furkannn

-Bu akşam çok eğlendim.

  Mesajı açmaya bile tenezzül etmiyorum. Gözlerimi kapatıp arkama yaslanıyorum. Gözümün önüne yine Özgür geliyor. Beşiktaş'dayız. Denizin karşısında bir bankta oturuyoruz. Ellerim donduğu için ellerimi tutuyor. Ellerini öpüyorum. 

  Rüzgar çıkınca salona geçiyorum. Anılarım da gözlerimin önüne gelmeyi kesiyor.  Taksideki şarkıyı telefonumdan açıyorum

Elini uzattı, hey

Havada en güzel hayalimiz

Yaramızı unutturur

Yarayı kapatan aşk

Yaradan da derin

  Hâlâ açılmamış birkaç koliyi izliyorum. Yarım kalan hayallerimiz için üzülüyorum. Düzeltme. Benim yüzümden yarım kalan hayaller. Bugün de iki kişilik yatakta tek başıma yatıyorum. Havanın soğukluğundan değil de yalnızlıktan üşüyorum. Ona dönmek için sadece yazmasını bekliyorum. Seni istiyorum demesini... Değişmesini... Onun değişmesini beklerken ben değişiyorum. Oda telefonumun ekranının açılmasıyla aydınlanıyor. 

Furkannn

-Seni düşünmeden duramıyorum.

Sonunda cevap yazıyorum.

-Bu gece güzeldi ama artık uyumalısın.

Furkannn

- <3