Drogi pamiętniku... Znikam ~ iwaoi

coraz bliżej końca

Drogi pamiętniku, jestem coraz bliżej końca
27.05.2012

-Nie chcę ich widzieć - powiedziałem gdy Haijme pisał z chłopakami z drużyny. Ja wylegiwałem się na nim. Byłem przykryty kocem, leżąc głową na ciepłym torsie chłopaka. Czułem się tak dobrze. Mogłem tu zostać na zawsze.

-Dlaczego? Nie tęsknisz? - zerknął na mnie wyłączając telefon.

-Przez ten cały czas, nie wysłali ani jednej wiadomości. Nie tęsknię - kreśliłem kółeczka na jego piersi.

-Dużo o ciebie pytają, wiesz? Martwią się, tak samo jak ja - ułożył dłoń na moich włosach. Delikatnie masował skórę głowy.

-Więc dlaczego sami nie zapytają jak się czuje? Boją się spotkać z rzeczywistością. Unikają mnie, ale udają że ich obchodzę. Ty tu jesteś. Siedzisz ze mną. Pytasz jak się czuje. Dbasz o mnie. Widzisz różnicę?

-Może masz trochę racji... - odłożył telefon na stolik obok kanapy - powinni sami do ciebie napisać, jeżeli chcą wiedzieć jak się czujesz.

-Hajime. Myślisz że jeszcze może być po staremu? Tak jak było kiedyś?

-Nie wiem. To trudne pytanie. Ja zupełnie zmieniłem światopogląd, dzięki tobie. Nauczyłeś mnie czegoś.

-Czego? - zaciekawiły mnie jego słowa.

-Że depresja nie jest głupotą, a czymś... Strasznym. Chorobą, która może niszczyć ludzi. Wcześniej myślałem że depresja to bzdury. W końcu jak można nie chcieć żyć? Twój stan mi pokazał, że to nie są żarty. Nauczyłeś mnie że życie nie zawsze jest kolorowe.

-Życie nigdy nie było kolorowe. Gdy się zderzysz z rzeczywistością, możliwe że już nigdy nie pomyślisz że życie jest proste. Jest piękne, ale trudne. Trzeba być silnym by żyć. Niektórzy nie są, szczególnie ja.

-Jesteś cholernie silny, słońce. Żyjesz, rozmawiasz ze mna, nie poddajesz się. Walczysz z swoją głową.

-Sam niedałbym rady. Mam ciebie. Dzięki tobie jeszcze tu jestem

Iwaizumi, wytrzymaj ze mną jeszcze moment
20.07.2022