Karanlığın Peşinde

1.BÖLÜM-STAJ

Yeni bölümle merhabalar**
Multimedia: Mine

Bölüm Şarkısı:Rihanna Ft.Future-Love Song

Evden çıktığım gibi koşar adımlarla otobüs durağına ilerlemeye başladım. O kadar acele etmiştim ki üzerime bir palto bile almayı akıl edemedim.

Ve şuanda soğuktan ölmemek için dualar etmeye başladım bile.

Otobüs durağına geldiğimde fazlasıyla kalabalıktı. İnsanlar bana deliymişim gibi bakıyorlardı. Çünkü sonbahar mevsiminde etek ve gömlekle dışarı çıkan tek zeki kız bendim de ondan.

Otobüsü beklerken bir yandan da titriyordum. Dişlerimin birbirine vururken çıkardığı ses herkesin bana yoğunlaşmasını sağlıyordu.

Neyseki bir otobüs geliyordu. Umarım benimkidir diye beklerken farklı bir güzergah olduğunu görünce sessiz bir küfür mırıldandım.

Tüm kalabalık o otobüse binmişti. Ve ben tek başıma otobüs durağında ölüm kalım savaşı veriyordum.

Lanet olası otobüs neden gelmiyordu ki?

Az önce gelen otobüsün ilerlemesine fırsat vermeden şoförün yanına gittim ve;

"Pardon da bu saate kadar benim beklediğim otobüs neden gelmedi? Hergün bu saatlerde durakta olurdu." dedim titreyerek.

Yaşlı şoför otobüs kalkış saatlerine baktı ve;

"Kızım senin otobüsün artık bu duraktan kalkmıyor. Şimdi in de yola çıkalım." diyerek kibarca kovdu beni.

Hiçbirşey söylemeden otobüsten indim. Ve çaresizce durakta oturdum. Ne yapacaktım şimdi?

Taksiye verecek param bile yoktu. Ve stajın başlamasına 45 dakika kalmıştı. Ne kadar da şanslı bir insanım değil mi?

Daha ilk iş günümde yaşadığım talihsizliklere bakın.

Birşey düşün Mine. Birşey... Hadi.

Yapabileceğim hiçbirşey yoktu.

Holdinge kadar yürüyecektim. Ki bunu başarabilir miyim orasını bilmiyorum.

Yavaş yavaş yürümeye başlarken bir yandan da saati kontrol ediyordum. Kahretsin ki zaman çok hızlı geçiyordu. Ve ben o staja geç kalacaktım.

Kendimi biraz daha hızlandırmam gerektiğini düşünerek koşmaya başladım.

Evet şuan paltosuz, etekli ve topuklu ayakkabıyla koşan bir bayan düşünün. İşte o benim.

****

Yaklaşık yarım saattir koşuyordum. Staja son 15 dakika kaldığını görünce topuklularımı çıkarıp daha hızlı koşmaya başladım.

Bu hızla kesin yetişirim diye düşünürken kendimi yerde bulmam da bir oldu.

"Ahh!" diyerek bağırdım. Ve beni düşüren kişiye gözlerimi diktim.

"Önüne baksana be!"

Karşımda 20'li yaşlarında, takım elbiseli bir erkek duruyordu. Verdiğim tepkiye bir kahkaha attı.

"Koşarken önüne değil de binalara bakan sensin. Yoksa benim gibi birini kesin görürdün ve çarpmazdın." dedi ukalaca.

Onun gibi birine çarpmazmışım. Ne sanıyorsa kendini.

"Senin yüzünden staja geç kalıyorum. Daha ilk iş günümde kovulacağım." diye bağırırken bir yandan da ayağa kalkıp üstümü temizlemeye çalıştım.