ကားကို ၈ နာရီေက်ာ္ေအာင္စီးလာခဲ့ရေတာ့ တာရာအေတာ့္ကိုပင္ပန္းေနပီ။ ၿမိဳ႕ထဲဝင္လာေတာ့ မိုးေမွ်ာ္တိုက္ႀကီးေတြကို မျမင္ဖူးသူ သူမအဖို႔ ေငးေမာၾကည့္ရတာ အလုပ္တစ္ခု။ ေအာ္..... သူမေဂဟာကေန နယ္ၿမိဳ႕ေလးကိုတက္ၿပီး အလုပ္လုပ္တုံးက လူေနမႈခ်င္း ကြာျခားလွပီထင္ေနခဲ့တာ ဒီၿမိဳ႕ႀကီးကိုေရာက္ေတာ့မွ သူမေနခဲ့တဲ့ၿမိဳ႕က ဘာမွ မဟုတ္ေသးပါလားဆိုတာ သိရေတာ့သည္။
တစ္လမ္းလုံး သူမကို အဖတ္လုပ္ၿပီးစကားတစ္ခြန္းတစ္ေလမွမေျပာခဲ့တဲ့ ဟိုလူကေတာ့ တကယ္ေနႏိုင္လြန္းသည္။ လမ္းမွာ အေပါ့အပါးသြားဖို႔ကားရပ္ၿပီး ခနနားတာေတာင္ သူမမွာ ကားဆီျပန္မေရာက္မခ်င္း သူမကို ခ်န္ထားခဲ့ေလမလားဆိုၿပီး ရတတ္မေအးခဲ့ရ။ လမ္းေတြ တံတားေတြ တိုက္ေတြအမ်ားႀကီးကိုျဖတ္ေက်ာ္ၿပီး အတန္ၾကာေတာ့ ခုနကလမ္းမွာေတြ႕ခဲ့သလို တိုက္အျမင့္ႀကီးေတြမရွိေတာ့ဘဲ ၂ ထပ္တိုက္ ၃ ထပ္တိုက္လိုမ်ိဳး အိမ္သီးသန္႔ေလးေတြ သူ႔ဝင္းနဲ႔သူရွိေနတဲ့ ေနရာတစ္ခု.... ရပ္ကြက္ေခၚမလား အဲ့ကိုေရာက္လာသည္။ ခုနကလမ္းတုန္းကလို လူေတြပ်ားပန္းခတ္စည္ကားဖို႔ေနေနသာသာ မ်က္စိတစ္ဆုံးျမင္ေနရတဲ့ လမ္မက်ယ္ေပၚမွာ လူရယ္လို သူတို႔သုံးဦးအျပင္ မည္သူမွကိုရွိမေနခဲ့။ မ်က္လုံးေထာင့္မွာေတြ႕လိုက္ရတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္ကို အမိအရလွမ္းဖတ္လိုက္ေတာ့ Royal Private Villa တဲ့....ဟုတ္တယ္ေလ ကိုယ္ေရာက္ေနတဲ့ေနရာေတာ့ ကိုယ္သိမွျဖစ္မယ္မလား ၿမိဳ႕ႀကီးျပႀကီးအသိအကြၽမ္းလဲ ရွိတာမဟုတ္။
ၿခံဝန္းက်ယ္က်ယ္တစ္ခုေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားေမာင္းေနတဲ့ ကိုေဝယံဆိုသူက ထိုၿခံေရွ႕မွာ အသင့္ေစာင့္ေနပုံရတဲ့ ကားေပၚ တက္သြားသည္။ ထိုအခါမွဟိုလူက ကားေမာင္းသူေနရာဝင္ထိုင္ၿပီး အသင့္ဖြင့္ထားတဲ့ ၿခံထဲကို တလွိမ့္ခ်င္း ေမာင္းဝင္သြားသည္။
"ဆင္းေလ ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
နန္းေတာ္တမွ်ႀကီးမားလွတဲ့ ၃ ထပ္တိုက္ႀကီးတစ္လုံးေရွ႕ေရာက္ေတာ့ ကားေပၚကေန မျမင္ဖူးလို႔ေရာ ထူးဆန္းမင္သက္ေနတာေရာေၾကာင့္ အိမ္ႀကီးကို တအံ့တၾသၾကည့္မိေနတဲ့သူမ အမိန္႔ဆန္တဲ့ သူ႔ရဲ႕စကားေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားျဖစ္လို႔သြားရသည္။ သူမေတာင္ အေယာင္ေယာင္အမွားမွားနဲ႔ ကားေပၚက မဆင္းႏိုင္ေသးခင္မွာပဲ ထပ္ၿပီး သူမကိုလွည့္ၾကည့္ကာေျပာလိုက္တဲ့စကားေၾကာင့္ းေခ်ထားတဲ့ အိတ္ကေလးကိုလြယ္ရင္း တာရာ သူ႔ကို ျပန္ၾကည့္မိသြားသည္။
YOU ARE READING
အချစ်တွေအမုန်းတွေရဲ့ အလွန်.....
General Fictionညဘက်မှာပဲ ထွက်တဲ့ကြယ်လေးတွေက နေ့ခင်းဘက်မှာထွန်းလင်းတဲ့နေမင်းကြီးကို သတိရနေတတ်သလိုမျိုး ဘယ်သောအခါမှမဆုံနိုင်ပေမယ့် ကျမရှင့်ကို လွမ်းနေဦးမယ်ထင်ပါရဲ့.... ညဘက္မွာပဲ ထြက္တဲ့ၾကယ္ေလးေတြက ေန႔ခင္းဘက္မွာထြန္းလင္းတဲ့ေနမင္းႀကီးကို သတိရေနတတ္သလိုမ်ိဳး ဘယ္ေသာအခါမ...
