Pazar'ı Beklerken

1~ Pazar

Sıradan bir günün başlangıcıydı yanımda büyük bir kahve bardağı ve bir sürü test kitabi vardı, amacıma ulaşmaya çalışıyordum.
Akademik bir başarı ve bir özel okul .

Sadece 3 haftam vardi bursluluk sinavina girmek için güzel bir hayat kurmak için, kötü bir aileden kurtulmak için tek şansım buydu .
Yine bütün günümü ders çalışmaya vermiştim ihtiyacım olan tek sey bir kahve ve bir müzik .
Mutfaktan kahve aldim kulakligimi takdim ve balkona geçip oturdum.
Hava serindi. Hafif rüzgar esiyordu.
Kahvemden bir yudum aldığımda
Telefonuma bir bildirim gelmişti.
Okul grubundan gelmişti.
Okullar kapanmadan 1 hafta önce bir okul gezisinin olacağını söylüyordu.
Ve yanımıza istediğimiz bir kişiyi alabilecegimizi söylüyordu.
Gitsem bile kimi alacaktım ki yanıma.
Derin bir nefes alip verdim. Sonrasında ise odama geçtim.

Günlerden pazar günüydü bu kendime ayırdığım tek gündü. Rahat biseyler giyip her zaman gittigim yere gidecektim. Giyinip yanıma kahve termosu alıp çıktım. Bir sure sonra alana gelmiştim gol kenari ve ağaçlar.
Çok fazla kimse gelmezdi burasi 5 yıl önce piknik ve park alanından çıkmıştı . Genç bir oğlun babası burda katliam çıkartıp intihar etmişti. İnsanlar eskisi gibi akın etmeyince ticaretten çıkmıştı dükkanlarda kapanmışti. O oğlanı bile düşünemiyorum. Psikolojisi batmış olmalıydı.
Göl kenarına geçip oturdum kahvemi yudumlarken etrafı seyrediyordum. Düşünüyorum da insanlara iyi gelsem onları iyileştirsem sonra vazgeçiyorum ben daha kendime iyi gelemiyorken insanlara mı iyi geleceğim diye,insanın ilk olarak kendini keşfetmesi kendine iyi gelmesi gerekiyor. Ama ben kendime iyi gelemiyorum olmuyor bazen ya beklemek gerekiyor yada pes etmek.Belkide birinin sayesinde kendimi kesfederim o beni keşfettikce ben kendimi.

Bir banka geçip oturdum.
Arkama yaslandım  ve gölü seyrettim bir süre.
Hayatım hakkında düşünmeye başladım gölü seyrettikce.
Bu bana acı verdi sadece. Derin bir nefes aldım ve yanıma aldığım kitabi okumaya başladım.
Kahvemi yudumladim ve okumaya devam ettim ama kafamdaki düşünceler susmuyordu ve bu bir süre sonra fazlasıyla sinirime dokunmaya başlamıştı.
Müzik dinleyecektim.
Belkide kafamdaki dusunceler mola verirdi bir süreliğine.
Dinledim fakat bu da ise yaramadı.
Bunalmaya başlamıştım ard Arda nefes alip vermeye başladım.
Sorun buydu işte.
Bu hep boyleydi.
Sonuç ise hep öfkeyle son buluyordu.
Yürüsem, belki bu iyi gelirdi son çare.
Yürüdüm,belkide bir saate yakın.
Ama içimdeki o bunalti artmaya devam etti hep.
Dinmedi hiç.
Eve donmeliydim veya kafamı biriyle dağıta bilirdim.
Bu da bir seçenekti.
Tam telefonumu açıp parmağım rehbere giderken duraksadım ve kimsem olmadığını farkettim.
Yalnızlığım bir kez daha yüzüme çarptı.
Halbuki ben yalnız değilim gibi hissetmistim ve sanki biri vardı ve o kişiyi aramaliydim ama aslında öyle biri yoktu.
Öyle bir his dogmustu o an içimde.
Yalnızdım belkide gerçekten hep oyle olacağım.
Cevremdeki herkesi itiyordum.
Bana geleni geldiği yere geri gönderiyordum.
Hersey zorlaşıyor, anlamakta hissetmekte, düşünmekte.
Herşey.

Eve geçtiğimde, Ekrem oturma odasında keyifli keyifli yatıp bir şeyler seyrediyordu.
Annem evde değildi ve bu adamla aynı evde olmak berbat hissettiriyordu.
Çantamı yere savurup mutfağa geçip bir seyler hazırladım kendime.
Tam odama gececektim bana laf atti Ekrem.
Ona baba diyemezdim.
O bunu hakketmiyordu.
Benim babam suan toprağın altında sonsuz bir uykuya dalmıştı.
Bu kalpsiz insan bunu hakketmiyordu.

"Eve hiç gelmeseydin. Seni bekleyen bir sınav yok sonuçta degil mi?."
Dedi alayla.

Zoraki gülümsedim ve odama geçmek için bir adım daha attim.

" Ne o, güzel kızım babana bir şey demeyecek misin?"

"Ne dememi bekliyorsun?"

Omuz silkti.

"Ne zamandan beri benim eğitim hayatımı düşünüyorsun?"
Dedim yalancı bir merakla.

"Bu evden gideceğini bildiğimden beri."
dedi yalanla.

"Anladım. Sen istesende istemesende ben her türlü gideceğim merak etme Ekrem."

"Ekrem mi? Düzgün konuş Saye."

" Baba mı diyeceğim sana? Fazlasıyla komik geliyor. Sana baba diyemem üzgünüm."

Dedim umursamazca.

"Geber" dedi düz sesle.

"Peki yakinda."

Dedim umursamaz bir şekilde ve odama geçtim.

Hazırladığım şeyleri yedim.
Yedikten sonra ise rahat bir şeyler giydim ve yatağıma uzandım kulakligimi takip Redd- Sevmeden Geçer Zaman açıp dinlemeye başladım.
Sözlerini hafif bir miriltiyla tekrarlıyordum.

Devretmiş dertler şehrinde
Aynı güne uyanırken
Mişli geçmiş çöker üstüme
İstesem de bugünü hiç yaşayamam

Sözler anlamlıydı.
Şarkı dinleyerek tatlı bir uykuya daldım.

•Heyyy selam

•Kitabın Konusunu begendigim için devam ettireceğim galiba.

•pff birseyler deniyorumm yenidenn

13.10.22/15.05.23