Kara Yazı bxb

Davet Yemeği

Yorum ve oylarınızı bekliyorum canlar.. :)

Medya = Motive /Ömrüm 🖤

¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶¶

Evimizin kapısının önünde duran araba kaşlarımı çatmama neden oldu. Yavaşça ayaklanıp dış kapıyı açtım, açtığım gibi de takım elbiseli adam belirdi.

"Merhaba efendim"

"Buyurun?"

"Ağam sizi yemeğe davet ediyor. Size eşlik edeceğim konağa kadar"

Sert bir soluk çekerek kapıyı adamın yüzüne kapatıp anında hazırlanmaya başladım.

"Yavrum"

"Hazınlan anne"

"Kızımın katilleri ile aynı masada oturmak istemiyorum"

Duraksadım. Beraberinde ise annemin yanına giderek alnını öptüm avuçlarımı yanaklarına yaslayarak.

"Söz veriyorum, intikamımızı alacağım onlardan"

Gözleri parladı bir an.

"Yavrum, ne olur kendine dikkat et"

"Merak etme annem. Güvendeyim"

Başını sallayarak odasına hazırlanmak için gitti. Dolaptan siyah dar kot pantolon, siyah bol tişört, siyah çorabımı üzerime geçirerek askılıkta duran siyah montumu ve siyah postallarımı da giyerek yasını belli edercesine beklemeye başladım annemi.

Duyduğum adım seslerle ona baktığım zaman benim gibi simsiyah giyinmişti. Diz altına kadar olan elbisesi, başında ki şalı, üzerinde ki ceketi ve ayağında ki ayakkabıları hatta göz çevresinde ki sürme bile simsiyahtı.

Tebessüm ettim ve alnını öperek evden çıkıp bize şaşkınca bakan korumayı es geçerek arabaya bindik. Şoktan az da olsa sıyrılan adam arabaya bindi ve anında gazlamaya başladı.

Dakikalar sonra önüne geldiğimiz konağa bakmaya başladım. Halimoğlu konağı, hayatımı zindana çeviren ve çevirecek olan konak.

Sinirli bir soluğu bıraktım ve arabadan indim. Beraberinde ise ellerimi ceplerime sokarak rahat bir tavır ile annem önde olucak şekilde girdim içeri. Hepsi avluda toplanmıştı, bizleri görmeleriyle ayaklanmaları bir oldu.

Hepsine keskin gözlerle baktığım zaman şaşkın olduklarını anlayabiliyordum.

"Hoş geldiniz"

Başını salladı sadece annem. Ağanın elini öpmedi, yanına gelen kadına sarılmadı hatta ufacık tebessüm bile etmedi ama ben onun yaptıklarını dahi yapamadım. Öylece gözlerimde ki iğrenti ile koskoca konağa bakmaya başladım.

Bana bakan katilin burada yürümüş olması, odasının ve yaşadığı yerin az ilerimde olması midemi bulandırıyordu.

"Oğlum"

Hepsinin bana dönmesi ile susmaları bir oldu. Konakda gezinen gözlerim hepsinin yüzünde dolandı.

"Gelin masaya geçelim"dedi ağanın karısı kaçarcasına. Ayaklandılar ve masaya sessiz bir şekilde geçerek oturdular. Annem sinirli bir soluk çekerek yavaşça masanın sonuna geçerken peşinden rahat bir tavırla ilerleyerek boş olan sandalyelere göz attım.

Annemin yanı, katilin yanı ve masanın en başı yani ağanın karşısı boştu.

Gözleri annemin yanında ki sandalyeye kayarken hiç birini umursamayıp en başa oturarak sırtımı sandalyeye verdim. Korku dolu nefesle ağaya bakmaya başladılar ama ben nedense gözlerimi bana bakan adama dikmiştim. Konuşmuyor, duygularını belli etmiyor sadece bakıyordu.