[ Unicode]
ပတ်ချန်းယောလ်ဆိုတဲ့အဆိုးအပေလေးမှာ
ကင်ဂျွန်မြောင်ဆိုတဲ့ နုပျိုလှပတဲ့မားမားတစ်ယောက်ရှိလေ၏။
ပါးပါးပတ်ရိရှင်းမရှိတော့တဲ့နောက်မှာတော့ မိသားစု စားဝတ်နေရေးအတွက် မားမားတစ်ယောက်တည်းသာ
ကြိုးစားရုန်းကန်ခဲ့ရလေသည်၊
အခုဆိုရင် မားမားလည်းကိုယ်ပိုင်ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင် ဖွင့်နိုင်နေပြီ၊
ချန်းယောလ်လည်း အထက်တန်းကျောင်းသားကြီး ဖြစ်နေပြီလေ၊
"သား....ယောလ်ငယ်လေးရေ ပြင်လို့မပြီးသေးဘူးလား"
"ဗျာ!!ခဏလေး ..လာပြီ..လာပြီ"
"အိုမို..အိုမို..မားရဲ့သားလေးက
ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာနော်...
ဖွားဖွားပတ်တော့ သဘောကျနေတော့မှာပဲ"
"ဟီး...အဲ့တာမားနဲ့တူလို့လေ"
"အံမယ်...အတတ်ကလေး"
..............................
"ဖွားဖွားရေ...သားလာပြီ!!!!"
"အိုမို...ဖွားဖွားအချစ်တုံးလေးပါလား..
လာပါဦး ဖွားဖွားဆီ အွန်း ..မွ မွ"
"အသက်၇၀ပြည့်မွေးနေ့မှာပျော်ရွှင်ပါစေ မား"
"ဟင်...သားရိဖန်ပဲ ဘယ်တုန်းကပြန်ရောက်တာလဲ၊
ကြည့်စမ်း..... ကောင်စုတ်လေး မားတို့ကိုအကြာကြီးပစ်သွားတယ်"
"မဟုတ်ပါဘူးမားရဲ့...ခုပြန်လာပြီပဲလေ"
"ယောလ်ငယ်လေးရယ် မြန်လိုက်တာ မားကိုတောင်မစောင့်........Kris!!"
'အဲ့လူကြီးကဘာလား....ဖွားဖွားရော မားရော သူ့ကိုမြင်တာနဲ့
ငါ့ကိုပလစ်သွားတယ်'
'ဒါပေမယ့် ချောတော့ချောသား..
အမယ် မားကိုကြည့်တဲ့အကြည့်ကရော ဘာလား???'
"အဟမ်း!!...အဟမ်း!!!"
"သား....ယောလ်ငယ်လေး ဘာဖြစ်လို့လဲ??"
"အာ ...ဒါက ဂျွန်ရဲ့သားလား...
ဒါဆို ချန်းယောလ်လီလေးပေါ့"
"ကြည့်ပါဦး..သားကကြီးလာတော့ချောလာလိုက်တာ
ဦးတောင်မမှတ်မိတော့ဘူး"
"သားကိုဦးကသိတယ်ပေါ့..."
"ဟုတ်တယ်သားရဲ့.....သားအနှီးထုပ်လေးတုန်းကတည်းကKrisကသားကိုဆိုသည်းသည်းလှုပ်ပဲ...
