"ဦး! သားဒီနေ့ တစ်ရက်လေးနားလို့မရဘူးလားဟင်"
"မရဘူးယောလ်ငယ်! ကိုယ်တစ်ရက်နှစ်ရက်နေရင် အလုပ်ကိစ္စနဲ့ ကနေဒါသွားစရာရှိတယ်...
ကိုယ်မသွားခင် ဒီတစ်ခန်းအပြီးသင်ခဲ့ရမှာ"
"ဟာ...ဦးကလည်း ဒီအခန်းကလွယ်ပါတယ်..
ဦးပြန်လာမှ ပေါင်းသင်ရအောင်နော်.."
"မရဘူးဆို မရဘူးပဲ! အပျင်းကြီးတာ ဦးမကြိုက်ဘူးနော် ယောလ်ငယ်.."
"အဲ့တာဆိုလည်း သားကို တစ်နာရီလောက်တော့ပေးအိပ်ပါနော်...
ကျောင်းကပြိုင်ပွဲမှာလည်း ကစားခဲ့ရတော့
အရမ်းညောင်းတာပဲ"
"ကောင်းပြီလေ..ဒါဆို တစ်နာရီအနားပေးလိုက်မယ်..."
"ဟုတ်!...ဟုတ်!...အဲ့တာကြောင့်မို့ဦးကိုချစ်......."
"ကိုယ့်စကားမဆုံးသေးဘူး...တစ်နာရီအနားပေးထားတဲ့
အတွက် နောက်တစ်နာရီအစားပြန်သင်တဲ့အနေနဲ့ ကိုးနာရီထိသင်မယ်...OK!!"
"ဗျာ!!..အဟင်း..ဟင်း....ဟုတ်!OKပါဦး!"
.................
"ဂျွန် ယောလ်ငယ်အတွက် သံပုရာရည်တစ်ခွက်လောက်"
"အင်း ဂျွန်ပို့လာလိုက်မယ်.."
"အဲတာဆို ကိုယ်သွားပြီနော်... ယောလ်ငယ်အိပ်ပျော်နေလို့သွားနိုးလိုက်ဦးမယ်"
"အဲ့ကောင်လေးကတော့လေ အအိပ်မက် အစားမက်"
"ကလေးပဲ ဒီလိုဘဲပေါ့.."
ယမန်နေ့က အဖြစ်အပျက်ကြောင့်
နှစ်ယောက်လုံးရှက်ကိုးရှက်ကန်းနှင့်မို့ စကားစဖြတ်ကာ
ယောလ်ငယ်အခန်းသို့ တက်လာလိုက်သည်၊
"အံမယ် ကိုယ်တော်ချော တစ်ရေးလောက်အိပ်မလို့ဆို..
ခု ဘာလုပ်နေတာလဲ"
"ဟီး....ဂိမ်းဆော့နေတာ..အိပ်ပြီ အိပ်ပြီ ..
အခုအိပ်ပြီ"
"ဘာအခုအိပ်ပြီလည်း အချိန်ကပြည့်နေပြီ"
"ယောလ်ငယ် ထ...ထ..အချိန်ပြည့်ပြီလို့"
"အင်း.... ခဏလေး နည်းနည်းလောက် အိပ်လိုက်ဦးမယ်"
"ယောလ်ငယ်....လာ..ထ!...ထ!....
*အင့်!......
*??????
