[Unicode]
"ဟင်...ဦး! လာပြီလား အစောကြီးပဲရှိသေးတယ်"
"နှုတ်ခမ်းစူမနေနဲ့!! ညစာစားချိန်မှီအောင်လာဖို့ မားပြောထားတာ"
"မားနော်...သိနေတယ်"
"ဘာသိနေတယ်လည်း ကလေးကကလေးလိုနေ"
"သားအမိနှစ်ယောက် ဘာတွေသိနေကြတာတုန်း"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး... Krisရဲ့ "
"အရင်တုန်းကအတိုင်းပဲခေါ်ပါ ဂျွန်ရယ် "
"အင်း...လာ..စားကြစို့ ရိဖန်ရော သားရော"
"ဟာ......ကိုယ်ကြိုက်တဲ့ဟင်းတွေပါလား!
အတော်ပဲ.....ဂျွန်ရဲ့လက်ရာမစားရတာကြာပြီ"
"ယောလ်ငယ်လေး..စားလေ....လာ
ဦးပုဇွန်ခွာပေးမယ် "
"သားပုဇွန်နဲ့မတည့်ဘူး..."
"အာ...ဒါဆို ခရမ်းသီးချက်လေးရော.."
"သား ခရမ်းသီး မစားဘူး"
"ဟုတ်သားပဲ သားယောလ်က ခရမ်းသီးမစားဘူး..
ခဏလေး.....မားကြက်ဥကြော်ပေးမယ်"
"ဂျွန်နေပါ....ကိုယ်ကြော်ပေးလိုက်မယ်"
"အင်း...ရေခဲသေတ္တာအောက်ဆုံးဆင့်မှာ
ကြက်ဥကဒ်ရှိတယ်"
"မား ဒါတော့နည်းနည်းများသွားပြီနော်
ဒီသားလေးတစ်ယောက်ရှိတာကို..ဟွန့်"
ဦးသွားပြီးမှ မားကိုတိုးတိုးတိတ်တိတ် စကားနာထိုးလိုက်သည်၊
"မဟုတ်ပါဘူးသားရယ်....
သားရဲ့ဦး နဲ့က နှစ်တွေအကြာကြီးခွဲနေပြီး အခုမှပြန်ဆုံတာဆိုတော့ သေချာလေးဧည့်ခံရတာပေါ့...
လိမ္မာတယ်နော်သားက စိတ်မကောက်ရဘူးနော်...."
"အင်းပေါ့လေ ပါးပါးတစ်ယောက်ရလဲမဆိုးပါဘူး...
မားပျော်ဖို့ ဒီကသားလိမ္မာလေးက ခွင့်လွှတ်အနစ်နာခံရမှာပေါ့...."
"ဟဲ့...ဒီကောင်စုတ်လေးကတော့ ဘာတွေပြောနေတာလဲ.."
"အယ်...အယ်...မားတစ်ယောက်တော့ရှက်နေပါပြီ"
"ကဲ.....ကြက်ဥကြော်ရပါပြီဗျာ"
မားကိုစနေတုန်း ဦးရောက်လာတာနဲ့ စကားစဖြတ်ပြီး ထမင်းသာငုံ့စားလိုက်သည်၊
