ბიჭებმა გოგოები გარეთ გამოიყვანეს თუ არა მანქანაში ჩასვეს , ხმას არ იღებდნენ, მაგრამ სახეზე სრული გაბრაზება ეტყობოდათ
მიკო: რატომ წამოვედით?
იკითხა მიკომ გაკვირვებული ხმით, ჯეიკმა გაბრაზებული სახით გახედა, მაგრამ ხმა არ ამოუღია , ნიკი კი ბანჯრიდან იყურებოდა და არც ერთხელ არ გამოუხედავს მარის მხარეს , გოგონები გაკვირვებულები უყურებდნენ ერთმანეთს , მართალია ძალიან მთვრალები იყვნენ, მაგრამ უკვე ხვდებოდნენ
ყველაფერს , იაზრებდნენ რაც მოხდა და ცოტა შეშინებულებიც იყვნენ,
მარი ცდილობდა ნიკის ყურადღება მიეპყრო, მაგრამ
ნიკი ხმას არ სცემდა ,
ადგილზე მივიდნენ თუ არა მანქანიდან გადმოვიდნენ ,
გოგონები ცდილობდნენ
ბიჭებთან ლაპარაკს, მაგრამ უშედეგოდ ბიჭები აიგნორებდნენ , სახლში შევიდნენ და თავიანთ ოთახებში ავიდნენ .
მიკო Pov: ჯეიკი სახლში შევედით თუ არა თავის ოთახისკენ წავიდა , დავუძახე მაგრამ დამაიგნორა , სახლში ყველა სასტუმრო ოთახში ისხდნენ და გაკვირვებული გვიყურებდნენ , მე და მარიც გვერდით მივუჯექით , ჩემმა ძმამ სამზარეულოდან
სასმელი გამოიღო და ისიც ოთახში ხმა ამოუღებლად ავიდა .
ჯენი: რა მოხდა?
მარი: საქმე ცუდად გვაქვს
სუნო: ესეთი რა მოხდა?
ყველაფერი ავუხსენით და
ვერავინ ხმას ვეღარ იღებდნენ,
მივხვდით რომ საქმე ძალიან რთულად გვქონდა , მე კი იმაზე ვფიქრობდი ჯეიკი რომ არ შემრიგებოდა რას ვიზავდი ,
დანარჩენები გვაწყნარებდნენ და რჩევებს გვაძლევდნენ , ნერვებმა მიმტყუნა ფეხზე ავდექი და ჯეიკის ოთახისკენ გავეშურე , კარზე დავაკაკუნე, მაგრამ ხმას არ მცემდა , პირდაპირ კარები შევაღე, ჯეიკი სკამზე იჯდა ისეთი სახით მიყურებდა რომ გული ლამის თავისი ფეხით გაიქცა ,
ამ დროს საჭირო იყო ცოტა ჩემი სამსახიობო ნიჭი ჩამერთო და ცხოვრებაში პირველად თავი მომესაწყლებინა, მაგრამ იმას მაინც არ გამოვტოვებ იმ გოგოებთან რომ ფლირტაობდა ვაჟბატონი , ოთახში შევედი და კარს ნელა ვხურავდი , მაგრამ მისი ცივი ხმა მომესმა
