"Hay!" malakas kong buntong hininga habang pagod na pagod sa pag iimpake. Pinipilit ko kasing tapusin ang aking mga bitbitin ng walang tulong. Ako rin ang nagsasakay sa lahat ng aking bagahe sa sasakyan ng hindi rin naghahanap ng tulong kahit pa mula kanina'y inaalok na ng mga Kuya't kasambahay naming sa bahay na tulungan. As I continued packing, I saw Kuya Tristan and Kuya Traylor exchange amused glances while looking at me.
Inalis ko ang suot kong headphones and groaned in exhaustion. Nilapitan ako ni Kuya Tristan and started gently patting my head. "Aww, you poor thing. You know you could've asked us or our helpers, right?" salubong nitong medyo natatawa.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Kasalukuyan kaming naglilipat sa aming panibagong tirahan. Bahay na naipundar ni Daddy mula sa pagtatyagang itaguyod ang aming kumpanya, at sa araw na ito ang aming opisyal na paglipat. Kakatapos lamang kasi ng construction ng aming bagong bahay.
"Oo nga, eh nanjan din naman si Manang Linda at Mang Isko para tulungan tayo ah." sunod na sabi naman ni Kuya Traylor. Natatawa rin itong lumapit at ikinulong ako sa matatabang bisig nito.
"Si reklamador pero ayaw magpatulong naman my Bunso." while pinching my face and doing a playfully headlock. Kuya Tristan, on the other hand, can't help but chime in with a chuckle. Pabiro pa nitong tinusok tusok ang aking tagiliran.
I rolled my eyes, kahit pa I can feel naman a small smile that tugs at the corners of my lips. "Oh, shut up you two," pabirong bulyaw ko sa mga ito, pulling myself upright with a groan.
"I can do this on my own na mga Kuya, you know I can. I'm grown up na, wag niyo na nga akong i-Baby " nag apir pa ang dalawa with Kuya Traylor's hearty laugh.
"I'm serious kayaaaa! You two. Just let me finish this on my own." Kuya Tristan and Kuya Traylor exchange another amused look before bursting into laughter. Sinamaan ko ito ng tingin at pabirong umamba ng pag iyak.
"Alright, alright," Kuya Tristan finally says, wiping a tear from his eye. "You're a big boy, we get it. But just in case you do need a little help, we're right here." Muling ginulo ang aking buhok before turning back to his own packing.
Kahit pa pagod sa pagpapack at paglilipat. I can't help but take a moment to reflect on how grateful I am sa ganitong kulitan namin ng aking mga kuya, sa pagkakaroon ng hardworking Daddy na ipoprovide lahat ng pangangailangan namin at gustong iparanas samin ang marangya at masayang buhay, at sa biyayang bagong malilipatang mas malaki at magarbong aming titirhan ngayon.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
