Hoofdstuk 1

224 13 1
                                    

5 juli
POV Caroline

Het is half 7 ' s'ochtends en ik ben aan het stretchen in mijn kamer terwijl ik naar het liedjes 'little do you know' luister. Vandaag is de dag, de dag waar ik al 10 jaar op wacht. Mijn auditie voor de balletopleiding aan de Sports & Art College in Los Angeles is vandaag. Om 13:30 exact. Er zijn dit jaar weer meer dan 1000 die auditie doen voor deze balletopleiding! En dan alleen nog maar voor de balletopleiding, er is ook een opleiding van 4 jaar voor moderne dansers! Er zijn ook audities voor de theateropleiding, 1/3 van wie op Broadway staat komt van deze school! En er zijn hier ook een aantal sportopleidingen. Zoals zwemmen, voetbal en basketbal. Deze school is dus reusachtig! Het zit vol met topsporters en artiesten, en ik wil er absoluut één van worden. Want als je op de deze school geraakt heb je 9/10 kans dat je het zal maken! Van stretchen ga ik over naar mijn pirouettes en ik probeer ze zo correct mogelijk uit te voeren. Daarna herhaal ik mijn choreografie die ik heb voorbereid als auditie minstens 20 keer. Dan loop ik naar beneden, het is ondertussen al 7:30, ik begin aan een stevig ontbijt, maar wel gezond. Want als ballerina moet je erg letten op voeding, en je slanke postuur. Ik ben rustig aan het ontbijten terwijl ik mijn sociale media check, een aantal succesberichtjes van mijn vriendinnen van op het dansen, niet dat ballet hier in het stadje Daneford,waar ik woon, op zo'n hoog niveau wordt gedaan. Maar het is beter dan niks. Ik check ook mijn instagram waar ik iedereen zijn foto's wat doorkijk. Als ik op dat college geraak, zal ik mijn sociaal leven toch wel moeten opgeven, niet dat ik een nerd of seutje ben maar een professionele ballerina worden is gewoon mijn droom, en ik ga er ook 200% voor gaan. Mijn punten voor de gewone vakken mogen er ook niet onder lijden, dat heb ik mijn ouders ook beloofd.
Terwijl ik nog steeds druk mijn ontbijt eet komt mijn moeder de keuken binnengelopen :"waarom was je al om half 7 wakker?" Vraagt ze slaperig.
"Mam, ik wacht al 10 jaar op deze kans, ik wil op alles voorbereid zijn! Btw over een half uur vertrekken we he! Want het is 2 uur rijden van Daneford naar Los Angeles! En ik wil minstens een uur op voorhand zijn", zeg ik wanneer ik mijn laatste beetje yoghurt in mijn mond prop.
"Jaja", antwoordt ze nog steeds even vermoeid en loopt terug naar boven om haar klaar te maken.

EEN HALF UUR LATER

Met mijn maillot en balletkousen aan onder mijn joggingbroek en t-shirt , stap ik in de auto. Ik check nog vlug mijn tas : pointes, gewone balletschoenen, stretchband, een borstel en 3 extra rekjes, voetstretchers, 2 flesjes water, een broodje als lunch en natuurlijk, mijn inschrijvingsformulier.
"Shit! Roep ik uit.
Mijn mama die vooraan in de auto zit kijkt met een geschrokken gezicht naar achter :"Wat is er liefje?"
"Ik ben haar vergeten in een mooie dot te doen", ze ik teleurgesteld.
"Dat is toch geen probleem probeer het nu gewoon zonder spiegel", antwoordt mijn mama opgelucht.
Ik pak mijn borstel en grijp mijn lange blonde haren bijeen, ik maak een halfhoge staart en wikkel die dan in een strakke knot met wel drie rekjes, zodat die zeker niet los komt.
"Ben je zeker dat je dit wilt?" Vraagt mijn moeder twijfelend die vooraan de auto bestuurd.
"Ben je nu serieus, mam? Ik wacht al heel mijn leven op deze kans!" Zeg ik.
"Maar wees nu niet teleurgesteld als je er niet door bent, er doen meer als 1000 dansers auditie van over heel het land", spreekt ze me toe.
"Jaja", antwoord ik zenuwachtig.

2 UUR LATER
We staan voor een reusachtig beige gebouw, met grote ramen in een klassieke stijl, het is prachtig.
"We zijn er"

Shut up and danceWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu