Gözlerinin gözlerime hissettirdiklerine dair hiçbir fikrin yok gibiydi. Sesinin bu kadar acıtıcı olacağını kim bilebilirdi?
Her bakışında ve gülüşünde bir şey var içerlerde bir yerlere çok dokunur. Her şeyi yok olarak saydığım şu günlerde sesinin bu kadar acıtıcı olacağını kim bilebilirdi? En büyük soru da sesinin acısını çeken bir insandan çok kim sevebilirdi ki seni? Kalbine kim dokunabilirdi? Gitmemeliydin. Seni öylesine çok seven kadından bu kadar uzağa gitmemeliydin. Şimdi gittin ya sen, neyse ölmedik ya. Yaşarız elbet. Olsaydın ama olsaydın diyorum ne de güzel olurduk. Keşkelerim yok veya pişmanlıklarım her saniyesini mutlulukla anıyorum şimdilerde. Sen olan yerlere gitmiyorum ve adının geçtiği her yerden uzak tutuyorum kendimi. Artık kahve falı da kapatmıyorum malum yine sen çıkarsın diye. Bilirsin bende hep yollar sana çıkar. Bırak kahve falımda çıksın başka yollar. Birine sarılmaya ihtiyacım vardı ve bende yokluğuna sarıldım. Onu bunu geç de sen yinede kendine iyi bak.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Mazoşistin Teki
RomanceBelki şuan güneşi görüp hissedebilecek gücüm yok ama günü geldiğinde o güneşi ben yaratacağım.
