SON IŞIK

SOLMUŞ GÜL

Her gün milyonlarca kişi doğuyor veya ölüyor. Kimsenin ruhu bile duymuyor. Bugün hayattan bir kişi daha göç etmişti, Kaze Katzumi.

~~~

Shiina kan çanağına dönmüş gözleriyle Kaze'ye bakıyordu, kalbi resmen durmuştu. Hayatta her zaman yanında olan arkadaşı kollarındaydı ama ölü bir şekilde. Kaze nefes almıyordu göğsü inip kalkmıyordu bile, nabzı da atmıyordu. Bunun bir şaka olma ihtimali hiç yoktu. Keşke şaka olsaydı... Shiina'nın dökülen yaşları da boşaydı. Onun üzülüp ağlaması Kaze'yi geri getirmeyecekti... Bunu biliyordu. Shiina Kaze'nin cesedine sarıldı.

Kaze... Bunu bana nasıl yaparsın? Ben ölmeye kalkıştığım her zaman beni durdurdun bana ölmeyi yasakladın ama kendin öldün? BU ADİL DEĞİL..! HEMDE HİÇ DEĞİL! Kaze, Kaze, KAZE... Lütfen bunların bir rüya bir şaka olduğunu söyle.. Kaze hadi aç şu güzel gözlerini...

Shiina ağlayarak kolundaki cansız beden ile konuşuyordu. Bu manzarayı izlerken yüzümün de buruşmasına engel olamamıştım...

. . .

Bir süre daha Kaze'nin yakınlarını izledim, üzgün ve dağılmış haldeydiler. Anlaşılan onlara yaşamayı öğreten kişinin ölümünü sindirmek zor olucaktı.

-

Her zamanki gibi ormanda uzun bir süre boş boş vakit geçirdikten sonra evime gidiyordum. Sıklık ağaçların arasında geçerken çalıların arkasında ki yerden şarkı söyleyen bir kadının sesini duydum. Sesi daha iyi duymak istediğim için çalılıkların arkasına gizlenip ve 'onu' izlemeye başladım. Önümde uzun sarı saçlı bir kız vardı, ağaca bağladığı salıncağa oturmuş ve bilmediğim bir şarkıyı söylüyordu. Tabii arkasında olduğum için yüzünü göremedim ve yüzünü çok merak ediyordum. 'Onu' dinledikçe içimde bir şeyler koptu, bir şeyler hissediyordum sanki. Bu duyguyla ilk defa karşılaşıyordum... Neydi bu duygu? Bu duygunun adı nedir? Ama her neyse kalbimin yerinden çıkıcak kadar atmasına sebep olan bir duyguydu. 'Onu' gülümseyerek izledim ve o güzel, hoş, naif sesini dinledim. Ve sonra 'o' ayağa kalktı ve birden arkasına dönüp bana baktı. 'Onu' gördüm. Gözleri masmaviydi ve elmas gibi parlıyordu, teni soluk ve fazla beyazdı. Ama çok güzeldi, gördüğüm en güzel manzara 'o'ydu. Resmen beş dakika boyunca birbirimizin gözlerinin içine baktık, bazen kelimeler her şeyi anlatamaz ve gözler konuşurdu işte bizde şu an tam olarak bunu yapıyorduk. Gözlerimiz konuşuyordu. Bu güzel bakışmanın ardından ayaklandım ve içimden ben napıyorum diye sızlandım. 'Onun' yanına gittim ve tam karşısında durdum.

Özür dilerim, sizi gizlice izleyip dinlememeliydim lütfen kusuruma bakmayın. Gerçekten kötü bir niyetim yoktu rahatsızlık verdim...

'O' sadece gülümsedi. Sadece bana bakıp içten bir şekilde gülümsedi. Gözlerimin içine bakarak. Belki de gözleriyle konuşmuştu? Ve ben galiba ne demek istediğini anlamıştım. Bana burda durma git demişti resmen gözleri, ama bir yandan da gitmemem için yalvarıyordu. Arkama dönüp hızlıca uzaklaştım ordan sadece. Belki 'o'nunla tekrar karşılaşmıycaktık bile. Umarım tekrar karşılarız...