Penumbra (Pyrrhic 2) / Hyunlix ✔

27

"Jinyong, bebeğim? Ağlamayı bırak artık.. bak Hyunjin'de evde."

Bebeğini kucağında sallarken, çalışma odasını gözleriyle işaret etmişti sanki bebek anlayacakmış gibi.

"Senin için gitmedi işe. Bak evden çalışıyor."

"Ingaa!!!"

Felix oflayarak kafasını arkaya atıp pes etmişti. Gözlerini çalışma odasını çevirip  alt dudağını sıkmış ve ilerlemeye başlamıştı.

Çocuğun susacağı tek zaman, Hyunjin'in kucağında olduğu zamandı.

Girmeden önce kapıyı tıklatmış, Hyunjin'in 'Gel' sesini duyduğunda ise kapıyı yavaşca aralamıştı.

Hyunjin, sevgilisi ile bebeğini kucağında görür-görmez kafasını bilgisayardan kaldırıp onlara bakmıştı. Gülümseyerek ikisine bakmaya devam etmişti. İçinden çok tatlı olduklarını geçirmişti.

"Şey. Biz geldik. Rahatsız etmiyoruz değil mi?"

"Ben de bitirmek üzereydim. Gelin bakalım."

Bilgisayardan ayrılıp gülümseyerek onlara bakmış, Felix ise hemen içeri girip kapıyı da ayağıyla kapatmıştı. Elleri Jinyong ile meşguldu.

"Jinyong, çok mızmız. Seni görmek istiyor sanırım."

"Oh, bebeğim?"

Felix, Hyunjin'in yanına gelir-gelmez, Hyunjin Felix'in ellerinden Jinyong'u alıp kendi kucağına yerleştirmişti.

"Sen beni mi görmek istedin? Beni mi özlüyorsun sen?"

Burnuna öpücükler kondurmaya başladığında bebek gülerek ellerini havaya kaldırmıştı.

"Ayrımcılık bu."

Hyunjin bu defa Felix'in mızmızlanmasına gülmüştü.

"Sen de mi beni özledin?"

Felix göz devirip Jinyong'un yanına gelmiş ve elini okşamıştı.

"Hayır ben Jinyong için söylüyorum. Sadece beni daha çok sevseydi keşke."

Hyunjin Felix'in hayal kırıklığa uğramış benzer yüzüne bakıp gülümsemiş ve Jinyong'u kucağında kenarına çekerek eliyle yakınlaşmasını işaret etmişti Felix'e.

"Ne?"

"Gelsene."

Felix yüzünde ki şaşkınlığı belli edemeden yavaşça Hyunjin'in yakınına ilerlemişti. Tam yanında durduğunda, Hyunjin yeniden kafasını yakınlaştırması için işaret vermişti.

"Sorun ne ki?"

"Yakınlaşsana Felix."

Felix, göz devirip gülmüştü Hyunjin'in dediğine. Ama yine de bozmamıştı. Kafasını eğerek yakınlaşmış Hyunjin ise Felix'in dudaklarına öpücük bırakmıştı. Felix de bunu görür-görmez gözlerini büyütüp geri çekilmişti.

Hyunjin gülümseyerek Felix'e bakarken, Felix gözlerini kaçırarak yutkunuyordu. Hoşuna gittiğini belli etmemeye çalışmıştı.

"Neden bir anda yapıyorsun.."

Mırıldanarak son defa yutkunup, Jinyong'a doğru dönmüş ve yavaşça Jinyong'un ellerini okşamıştı.

"Jinyong'un önünde böyle şeyler yapma ayrıca."

Kızarmış yanaklarını belli etmemeye çalışarak, Hyunjin'in kucağından Jinyong'u almıştı. Hyunjin gözünü bir gram ayırmadan Felix'e bakıp gülümsüyordu. Felix ise Jinyong'la birlikte arkasını dönerek yavaşça kapıya yönelmişti.

"Aniden yapıyor hep, insanı öldürmek istiyor sanki. "

Çıkar-çıkmaz mırıldanıp, Jinyong'a bakmıştı. Jinyong'da Felix'e bakıp gülüyordu.

"Hyunjin şerefsiz birisi, değil mi babacım?"

Jinyong'un tatlı yanaklarını sıkıp öpücüklerle boğmaya başlamıştı bebeğini.

--

"Oh, Kwangsu. Hoşgeldin."

Aniden içeri giren kişiyle yaşlının ağzı anında açılmıştı.

"Hoşbuldum."

Kwangsu, sahte gülümsemesini sunarak içeri girmiş ve arkasından kapıyı kapatmıştı. Odayı gözleriyle incelemiş ve yaşlının yanında ki korumalara göz gezdirmişti.

"Ne bakıyorsun, geçsene."

"Böyle bir yerde konuşmak isteyeceğinizi düşünmemiştim."

Kwangsu elini ceplerine atarak içeri girmiş ve yaşlının tam önünde durmuştu. Yaşlı ise oturduğu yerden yavaşça kalkmıştı.

"Söyle bakalım. Jinyong nasıl?"

Kendi oğlunun hayatını soracağına öldürmek istediği torununu sorunca, Kwangsu içinden küfür etmişti önünde ki kişiye.

"İyi."

"Tamam. Bu akşam bana getirebilir misin çocuğu?"

Kwangsu şüphe etmeden omuz silkmişti.

"Başarabilirsem, tabii."

Yaşlı hemen gülümseyip, önünde ki çalışana doğru ilerleyip yakınına gelmişti.

"Başarabilirsem değil, başaracaksın. O kadar parayı sana boşuna vermedim sonuçta."

Yaşlı Kwangsu'nun gözlerinin içine bakmış ve gülümsemesini indirmişti. Net olduğunu açıkça belirttiğini anlamıştı, Kwangsu.

Ama her şey o herifin düşündüğü gibi olmayacaktı. Küçücük çocuğu kimseye verecek değildi.