En Yakınım | Baji x Reader (Texting)

[11] Onsuz Eksiğim

Hanma'nın Baji'ye herşeyi söylemesi den korkuyorum.

Kısacası Hanma söylemeden ben herşeyi Baji'ye söyleyeceğim. Sadece söylemek değil. Göstereceğim..

Basha-Baji sohbet.

Serva:

Kei
Okulunu asabilir misin
Hayır dersen anlayışla karşılarım.

Kei:
Ne oldu?
Bir sıkıntı mı var Serva?
Asabilirim tabii

Serva:
Baji ben artık hazırım.
Beni görürsen, seni kaybederim diye düşünüyordum.
Ama bir başkasından kim olduğumu öğrenmek yerine benden duy, benden gör istiyorum.
Artık beni tanıman için izin vereceğim.

Kei:
Serva ne diyorsun anlamıyorum?
Keybetmek, bir başkasından duymak derken?
Neyden bahsediyorsun?

Serva:
Bugün ilk tenefüs okulun arka bahçesine gel.
Beni göreceksin.
(Görüldü 12:45)

Hazır hissediyorum. En azından onu uzaktan sevmeyeceğim. Hiç olmazsa beni görecek, ne kaybederim ki?

Yalan söylüyorum. Hazır hissetmiyorum, Hanma söyler diye tedirginim. Başkasından beni öğrenmesini istemiyorum. Ne kaybederim ki dedim değil mi?

Hayatımın bir parçasını.

Bu ne demek biliyor musunuz? Sizden bir parça kayboluyor demek. Yap-boz gibi düşünün, bir parçasını kaybettiğinizde bile eksik kalıyor.

Ben Baji'siz eksiğim.

Ben onsuz eksiğim.

Asla hazır değildim. Korktuğum birçok şey var, bunlar normal korkular değil.
Kaybetme korkusu.
Sevilmeme korkusu.
Yanlız kalma korkusu.

Hayır bunlar da değil, en azından ben bu korkular gibi görmüyorum.

Ben birini kaybetmekten değil bir parçamı kaybetmekten korkuyorum.
Eksik kalmaktan.

Sevilmemekten değil onun beni sevmemesinden korkuyorum
Platonik kalmaktan.

Yanlız kalmaktan değil. Onun beni yanlız bırakmasından korkuyorum
Tek parça olmaktan.

Ya ben Baji'siz bir hayattan korkuyorum!

Bu zamana kadar Baji yoktu evet, ama ben varmış gibi hissediyordum. En azından, hiç olmazsa iyi geliyordu.

Baji yanımda olmasa bile yanımdaymış gibii hissetmem yetiyordu.

Bi kere eksik kaldım, bi kere daha kalırsam kaldıramam.
Bi kere tek parça kaldım, bi kere daha kalırsam kaldıramam.

Yapamam. İstesem de olmaz.

Zil çaldı, bayılacak gibi oldum. Sanki o anki gibi..

Flashback

Eksik kalıyordum, İlk defa.
Ne yapacağımı gram bilmiyorum.

Bırakılıyorum..
Annemin Babamı bıraktığı gibi.

Hayır öyle değil. Annem babamı öfkeyle, nefretle bırakmadı.

Ben öfkeyle ve nefretle bırakıldım.
Annem bu duyguyu bilmiyor, ben biliyorum
Ama bunun sebebi annem.

Babam hep anneme benzediğimi, huyumun suyumun ona gittiğini söylerdi. Evi temizlerdim anneme benzediğimi söylerdi, temizlemezdim anneme benzediğim için beni döverdi. Belkide bu yüzden bana olan nefreti? Hep ben kendimi avuttum.