Handsome Goalie, Prepare For The Game

Deel 5

Het is al weer wat later, en we zitten nogsteeds met zijn vijfen in het restaurant. Justin had mij overgehaald om toch nog te blijven. Ik zit nu tussen Quilindschy en Justin in. Het is echt mega gezellig hier. Ik wou dat ik nooit weg kon. Opeens word er wat geroepen door de intercom van het café. "Een hele goede avond mensen, zoals we altijd doen op de avond, een leuk zang optreden! Hierbij mogen de gasten van het café iedereen omver blazen met hun gezang! Je kunt je aanmelden bij de balie." Klinkt er. Justin grinnikt even en tikt mij aan. Ik draai mijn hoofd een kwartslag waardoor ik hem aankijk. "Meedoen?" Vraagt hij, wijzend naar het kleine podiumpje. Hevig schud ik mijn hoofd. "Ik kan niet zingen." Zeg ik vastberaden. "Tuurlijk wel!" Moedigt Quilindschy mij nu ook aan. "En wat nou als we samen meedoen?" Vraagt Justin. Ik kijk hem verbaasd aan. "Kan jij zingen?" Vraagt Quilindschy nu ook. "Bedankt voor het vertrouwen jongens, en ja, natuurlijk kan ik zingen." Zegt hij. Ik kijk hem niet gelovend aan. "Trust me." Zegt hij. "Fine, kom op dan." Zeg ik maar. Oh God, hier komt mijn afgang voor een vol cafétaria. Justin en ik staan op en lopen naar de balie. Dezelfde vrouw die ons ook naar onze tafel leidde staat daar nu. "Willen jullie zingen?" Vraagt ze ons. Justin knikt. "Welk lied?" Vraagt ze weer en ze pakt haar pen en papier erbij. "Uuuuh, goede vraag." Zegt Justin. "Ja, welk liedje?" Vraag ik aan mezelf. "Wat nou, Grijs van Jaap Reesema?" Tik ik Justin aan. "Oh ja die ken ik. Is echt een prachtig nummer." Zegt Justin. De vrouw knikt en schrijft het op. "En jullie namen?" Vraagt ze en ze kijkt op van haar papier. "Justin en Laura." Zeg ik. "Gespeld?" Vraagt ze. "J U S T I N, en L A U R A." Zegt Justin. De vrouw knikt weer. "Sinds jullie de eerste kandidaten zijn, mogen jullie gelijk op." Vertelt ze ons en ze leid ons naar het podium. Ze zegt dat we net voor het podium even moeten wachten omdat we aan gekondigd moeten worden. De vrouw stapt het podium op met een microfoon. "Een hele goede avond mensen, hopelijk is het eten al heerlijk, maar met dit lied, valt het water meer in uw mond. Hier is Grijs, door Justin en Laura." Zegt ze. Het café applaudisseert. Justin en ik krijgen een microfoon in onze handen geduwd en we lopen het podium op. Weer een kort applaus. De muziek start meteen en Justin begint met zingen.

Justin: "alles is veranderd,"

Ik: "alles is hetzelfde,"

Justin: "alles is kapot,"

Laura: "alles doet het nog,"

Justin: "alles staat stil,"

Laura: "alles gaat door, alles heen."

Justin: "Er is niets meer, dat ik zeker weet."

Samen: "blauw was de lucht waar ik onder sliep, groen was het gras waar ik over liep, er konden welken vol zorgen zijn, uiteindelijk dreven die toch voorbij, ik ben opzoek naar de rode draad, iets dat het allemaal logisch maakt, ik wil weer zien zoals het was, toen ik jou nog had, want alles is grijs, ohohoh, alles is grijs, ohohoh."

Laura: "alles heeft een datum,"

Justin: "alles is oneindig,"

Laura: "alles is,"

Samen: "alles behalve te rijmen met, dat jij niet meer bij me bent, ohohoh,"

Justin: "want ik kan de zon wel zien,"

Laura: "maar ik voel de warmte niet,"

Samen: "ohohoh,"

Justin: "de wereld draait nog steeds voor mij,"

Laura: "maar ze is haar kleuren kwijt, mhm,"

Samen: "blauw was de lucht waar ik onder sliep, groen was het gras waar ik over liep, er konden wolken vol zorgen zijn, uiteindelijk dreven ze toch voorbij, ik ben opzoek naar de rode draad, iets dat het allemaal logisch maakt, ik wil weer zien zoals ik zag toen ik jou nog had, want alles is grijs, oh-oh-oh, alles is grijs, oh-oh-oh,"

Justin: "ik ben opzoek naar de rode draad,"

Laura: "iets wat het allemaal logisch maakt,"

Justin: "ik wil weer zien zoals ik zag,"

Laura: "toen ik jou nog had,"

Samen: "want alles is grijs."

Luid applaus komt uit het café en met een grote glimlach kijk ik naar Justin, die er ook van lijkt te genieten. Als hij mij ook aankijkt geef ik hem een stevige omhelzing. Gelukkig knuffelt hij wel terug. Vlinders ontploffen in mijn buik en een warm gevoel omarmt me. Kan ik niet gewoon hem voor altijd vasthouden? Als hij loslaat gloeit er een koude vloed over mij heen. We lopen het podium af, terug naar onze tafel. Als we zitten krijg ik een bepaalde blik van Santiago, Sebastian en Quilindschy. "Wat?" Vraag ik. "That," begint Santiago en hij wijst naar het podium. "That was pretty intense." Knipoogt Santiago. Ik schud mijn hoofd lachend. "You guys are crazy." Lacht Justin nu ook. "Then why are we friends?" Grapt Sebastian. "Because I'm crazy too!" Lacht Justin.

~

Het is een uurtje later en ik zit alweer thuis op de bank naast James. "Dus er is echt niks ergs gebeurt?" Vraagt James al voor de zoveelste keer bezorgd. "Nee, James, niks ergs gebeurt, als je zo door blijft vragen ga ik weg hoor!" Zeg ik best geïrriteerd. "Sorry dat ik bezorgd ben om je, Laura! Ik probeer gewoon mijn zusje te beschermen tegen geile, gevaarlijke, Rotterdamse jongens. Je weet wat er is gebeurt met Monique en Jack!" Schreeuwt James. "Jack was een fucking politie en Monique een crimineel, Jack kon niet anders toen die het uitvond!" Roep ik nu boos terug. Ik ben er klaar mee. Ik sta op van de bank en loop naar de gang. James achtervolgd mij snel. "Nee, wacht, Laura. Stop nou even! Sorry, het spijt me!" Probeert hij. "Niks het spijt me, daar had je eerder mee moeten komen! Nu, als pap weer dronken thuis komt zeg je niks over mij, dat ik weg was naar de training, begrepen? Anders zie je me nooit meer terug!" Houd ik mijn speech even. Ik trek mijn jas van de kapstok en trek de deur open. Ik wil naar buiten lopen maar tref mijn vader aan. Hij ruikt extreem veel naar alcohol. "Shit." Scheld ik binnensmonds. "Jay, breng hem naar bed." Beveel ik James. Hij knikt en wilt pap beet bakken. "Nee, Jay." Stopt hij James. "Ik moet jou hebben. Jij fucking mongool!" Scheld mijn vader mij uit. "Pap!" Waarschuwt James. "Laat het even." Zeg ik rustig tegen James. "Wat wil je van me?" Snauw ik naar mijn vader. "Dit." Zegt hij waarna hij me een harde klap tegen het oog geeft. James grijpt snel in en brengt papa naar zijn kamer. Dit is het moment. Het moment dat ik weg moet gaan. Gewoon even voor een weekje. Maar waar moet ik heen? Ik sla de deur achter me dicht en loop de straat uit. Ergens heen. Hier verder op is de Kuip. Ik kan daar wel even blijven voor de avond.