Handsome Goalie, Prepare For The Game

Deel 2

~Wie zit er in het WK? BIJLOWWW!!! Wie zit er in het WK? BIJLOWWW!!! Natuurlijk Szymanski ook bij Polen en Jahanbakhsh bij Iran!~

Het is de volgende dag, 8:15. Ik moet om 11:00 op 1908 zijn vandaag voor de training. Ik heb er echt veel zin in. Snel kleed ik me aan in een Feyenoord shirt met de letters 'Legioen' en het cijfer '12' op de achterkant met een zwarte legging sport broek. Als ik klaar ben loop ik de gang op. Het is verdacht stil hier. Ik bedoel, mijn ouders zijn werken, maar James moest nu ook al klaar zijn, hij wou mee. Zachtjes open ik zijn slaapkamerdeur. Een donkere kamer vult mijn zicht. James ligt nog lief te slapen onder zijn lakens. Als ik hem nu wakker maakt red hij het nooit om mee te gaan. Ik laat wel een briefje achter. Snel huppel ik terug naar mijn kamer om van mijn bureau een pen en papier te pakken. Met sierlijke letters schrijf ik op het blaadje. Goedemorgen James,
Ik weet dat je mee wilde naar de training, maar toen ik klaar was lag jij nog te slapen. En ik wist dat als ik je wakker zou maken dat je het dan niet meer ging halen. Als je nog voor 14:00 klaar bent, mag je best nog even langskomen. Maar onthoud, na 14:00 is het afgelopen.
Xxx, Laura.

Langzaam loop ik weer James' kamer in en leg het briefje op zijn nachtkastje waarna ik zijn kamer weer uitsluip en de deur achter me dicht doe. Trainingscomplex 1908, here I come!

~

Het is 10:33, dus nog een beetje te vroeg maar dat maakt niks uit. Ik parkeer mijn auto en loop het terrein op. In plaats van dat ik naar de publieks kant ga, loop ik nu rechtdoor, naar het echte 1908. Als ik bij de deur sta, zoek ik naar de bel. Geen bel te vinden. Kloppen? Het is het proberen waard. Ik klop, om precies te zijn, 3 keer. Geen antwoord. Misschien nogmaals? Weer niks. Dan ineens schrik ik op van een stem. "Can't get in?" Een klein gilletje verlaat mijn mond en ik draai me snel om naar de persoon. Het is gewoon Ofir Marciano. Leuk, nu ben ik verlegen, thanks Ofir! "Uuuhh, n-no, I, uuuh, I can't." Antwoord ik stotterend. Ja sorry hoor, het is wel de enige echte Ofir Marciano hier recht voor mijn neus. Hij houd glimlachend een bos sleutels op. "Don't worry, I have the key." Stelt hij mij gerust. Ik knik. "Wait, you're not a fan right?" Vraagt Ofir. Ik schud mijn hoofd. "No, I'm- I'm the girl who was invited to one, one training and a match." Leg ik uit. "Okay, if you're so sure about that, what's your name?" Vraagt hij. Serieus?! Alsof ik mijn eigen naam niet weet! Wie denkt hij wel niet dat ik ben? Ohja, ik moet nog antwoorden. "Moore, Laura." Zeg ik zacht. "I thought we invited a girl named Laura Moore?" Vraagt hij zich af. Dat ben ik toch! "But nice to meet you, Moore Laura!" Voegt hij toe. Kut! Hij dacht waarschijnlijk dat ik van voornaam Moore heette. Nu laat hij me helemaal niet binnen. "Bye!" Lacht hij en hij loopt naar binnen waarna hij de deur weer op slot draait. Ik moet gewoon niet zo stotteren! Waarom altijd ik?! Niemand verwachtend ga ik zitten tegen de muur met mijn hoofd in mijn handen. Ik ben ook zo hopeloos. "Justin shut up!!" Hoor ik iemand lachend aan komen lopen. "No, you shut up!" Lacht een ander. Ik kijk op en zie Gernot Trauner en Justin Bijlow aankomen. Snel pak ik mijn kans en sta op. "Oh hey." Zegt Gernot verward. "Ik- Ik ben Laura Moore." Begin ik. Justin blijft stil. Is Justin geen Nederlands dan? "Uuhm, in case you didn't hear me," probeer ik. "Ja ik hoorde je!" Zegt Justin chagrijnig. Langzaam knik ik. Toch opent Justin wel de deur voor me. Zachtjes loop ik naar binnen, niet wetende wat er allemaal gaat gebeuren. Als Gernot en Justin ook binnen zijn, volg ik ze naar de aula. Justin loopt gelijk door naar een deur waar staat "Kleedkamer". Hij moet vast even alleen zijn en dan is hij vast wat vrolijker. Ik zie Gernot ergens aan een tafel zitten en hij wuift dat ik erbij mag komen zitten. Ik volg zijn bevel op en ga naast hem zitten. "Hi." Begroet ik hem. Hij knikt. Toch wel nieuwsgierig vraag ik hem naar Justin. "What's the matter with Justin?" Vraag ik. "Uhm... he's never like open to strangers, you know, he had a rough past." Vertelt Gernot. "Tell me more." Zeg ik. "He's scared for hate." Zegt Gernot. Mijn mond valt open. Justin? Bang voor haat? Gernot merkt mijn vraagtekens op en laat zijn telefoon zien.
Op het scherm zie je allerlei lelijke, grove, stomme berichten over Justin, waarin die word uitgescholden. Mijn mond valt, alweer, open. "What in Gods name?" Zeg ik verbaasd. "Yeah... he's scared that if he makes one tiny mistake, he gets this, and that it's getting worse." Legt hij uit. Jongen ik vang vliegen zo. "You know, I think that if you send these messages you're not even a part of the Legioen." Merk ik op. "We all know, but we can't stop them." "What do you mean with 'we'?" Vraag ik. "Everybody from Feyenoord." Antwoord hij. "So, everybody knows about the hate?" Vraag ik. Ik lijk wel een journalist. Gernot knikt. Arme Justin. Daarom reageert hij ook zo fel, hij is bang dat ik ook één van de haters word, of misschien al ben. Niet dat dat ooit gaat gebeuren. "Can you check on him?" Vraag ik. Gernot knikt, staat op en loopt richting de kleedkamer. Als hij binnen is, valt het me pas op dat heel de aula al vol zit met spelers. Ik zie heel veel bekende gezichten maar toch ook wat onbekende. Misschien zijn die van de jeugd ofzo.

~

10 minuutjes later komt Gernot terug zonder Justin. "Where is Justin?" Vraag ik. "He kinda doesn't want you near him." Probeert Gernot luchtig over te brengen. "Okay." Zeg ik. Wat maakt mij dat nou uit? Ik hoef geen vrienden te zijn met iedereen toch?