Handsome Goalie, Prepare For The Game

Deel 6

-2 graden. Zo koud is het hier bij de Kuip. Ik heb al 10.000 berichtjes gekregen van James maar ik negeer ze. Ik moet gewoon even een weekje weg zijn. Al blijf ik een gehele week hier, I don't care! Ik krijg een melding om een video groeps gesprek te joinen. Het enige wat ik zie is dat Justin erin zit, voor de rest allemaal onbekende nummers. Ik neem op en ik zie 5 bekende hoofden op het scherm. Gernot, Quilindschy, Sebastian, Santiago en Justin. "Hi guys!" Begroet ik ze zo vrolijk mogelijk. Hopelijk zien ze niet dat ik buiten zit. "Waarom hoor ik wind bij Laura? Zit je buiten?" Vraagt Quilindschy. Kut, te laat. "Uuh, ja." Zeg ik maar. Hier kom ik niet meer onderuit. "Waarom zit je buiten? Het is 11 uur 's nachts en -50 graden ofzoiets." Zegt Justin. "Ja, ik vind hier mijn rust!" Zeg ik kalm en ik adem diep in en uit waardoor mijn lichaam vanbinnen ook bevriest. Ik ril even wat duidelijk te zien is op camera. "Dat is het. Waar zit je, je vriest straks nog dood!" Zegt Justin bezorgd. "Locatie, de Kuip?" Zeg ik twijfelend. Gaat hij boos worden? "Ik kom eraan! Guys, keep Laura entertaint! I'm going to get to Laura!" Meld Justin aan de jongens. De jongens vinden het prima en Justin hangt op. Een kleine 30 seconden later krijg ik een appje van Justin privé. Ik open hem.

Justin :)
Hey! Ik zal er zijn binnen 10 minuutjes. Houd jezelf zo lang mogelijk warm!

Laura Moore
Zal het proberen. Die jongens helpen nu ook niet echt. Ze doen een scheten wedstrijd wie de hardste kan laten!🙄

Justin :)
Ik wou dat ik mee kon doen... ach ja. Ik zie je over 8 minuutjes!

Laura Moore
Dus nu heb je mij gewoon voor 2 minuten vermaakt? Knap hoor. Wist niet dat je dat kon.

Justin :)
Ik kan alles!

Laura Moore
Dat zien we vanzelf wel... kom nou maar.

Justin :)
On the way!!!

"Justin :)" heeft zijn live locatie met u gedeeld*

Ik klik de chat weg en ga naar de face time. Opeens hoor ik een enorme scheet. "Jeez, who was that?" Lach ik. "Gernot, definitly!" Lacht Quilindschy. "Hey! I'm proud of it okay? Don't laugh at me!" Zegt Gernot nep-gekwetst. "Sorry!!" Lach ik. Terwijl de jongens door gaan met elkaars scheten een cijfer te geven en feedback te geven op elkaar, verdwaal ik in mijn gedachtes. Één dag. Één training. Zoveel nieuwe vrienden erbij. Voor de training had ik alleen de meiden en James. Nu heb ik Justin, Quilindschy, Gernot, Sebastian en Santiago erbij! Het team natuurlijk ook, zij zijn super gezellig! Floyd, Emma en Mila zijn leuk natuurlijk, om even een keer te shoppen, maar deze jongens zijn er om grappen bij elkaar uit te halen, een keer uit eten, samen trainen, bij elkaar op de verjaardag komen. Het is gewoon een stuk gezelliger. Hopelijk droom ik niet. Ik knijp even in mijn arm. Ik voel niks. Ik voel niks? Ik voel niks! Of het komt omdat ik al half ben bevroren of omdat ik echt droom? Ik hoop zo erg het eerste. Als dit een droom is, wil ik slapend dood gaan. Echt waar. Ik word uit mijn gedachtes getrokken door Justin die aan komt lopen. Ik kijk op mijn telefoon die is uitgevallen. Waarschijnlijk hebben de jongens opgehangen. Ik probeer op te staan maar laat mezelf weer snel vallen als het pijn doet. "Rustig aan, ik help je wel." Zegt Justin rustgevend. Hij tilt me behendig op en geeft me ondersteuning tijdens het lopen. "Ik heb de auto nog aan staan met de verwarming op honderd, je bent bevroren." Meld hij. Het enige wat ik kan doen is knikken. Ik heb het te koud om te bewegen of te praten. Als we bij zijn auto zijn opent Justin de bijrijders deur en zet mij voorzichtig neer. Hij klikt mijn gordel vast en doet dan de deur dicht. Hij had gelijk. Het is een stuk warmer hier. Hij komt erbij zitten en zet de muziek iets harder. "Wil je dat ik je thuisbreng?" Vraagt Justin. Ik kijk hem geschrokken aan. "A-alsjeblieft niet." Zeg ik zacht. "Is er iets gebeurd? Je hebt een blauw oog." Merkt hij op. "Nee, gewoon gestoten." Lieg ik. Ik ga hem echt niet vertellen dat ik ben geslagen door mijn bloedeigen vader. Hij knikt begrijpend. "Okay, is het goed als ik je meeneem naar mijn huis?" Vraagt hij twijfelend. Ik knik zacht. Ik wil ook niet overkomen als een gestoorde freak die dan elke dag voor zijn deur staat, smekend om een handtekening. "Vertel mijn adress aan niemand alsjeblieft!" Zegt hij. Told ya! Ik schud mijn hoofd. "Doe ik niet." Stel ik vast. Hij begint te rijden. "Welke muziek wil je op?" Vraagt hij. "Maakt n-niet uit." Bibber ik. "Lee Towers?" Vraagt hij en ik knik. Hij klikt Siri aan. "Speel Lee Towers op Spotify." Zegt hij. Siri antwoord en daarna hoor ik zachtjes "You'll Never Walk Alone" door de auto. Zachtjes zing ik mee, en als Justin het merkt zet hij de radio iets harder. "When you walk... through a storm, hold your head up high..." zing ik. "Wat is je favoriete nummer om op mee te blérren?" Vraagt Justin. Wilt hij dat ik ga zingen? Ik bedoel, ik heb al een keer voor hem gezongen, met hem zelfs, maar in de auto is het anders. "How Do I Say Goodbye van Dean Lewis." Mompel ik. Hij knikt en zet hem aan. Het eerste stuk zing ik zacht mee, maar als ik hoor dat Justin ook mee zingt gaat het wat harder. Bij het refrein ga ik helemaal los. "How do I say goodbye, to someone who's been with me for my whole damn life, you gave me my name and the color of your eyes, I see your face when I look at mine, all these times. How do I say goodbye?" Een traan glipt weg uit mijn oog en Justin ziet het. "Hey, gaat het?" Vraagt hij en hij zet de muziek zachter. "Ja, gaat wel." Antwoord ik kortaf terwijl ik de traan rap wegveeg. "Als je ergens over wilt praten, ben ik hier." Zegt hij, geruststellend. "Dankje." Mompel ik. Hij glimlacht en zet dan uiteindelijk Radio 10 op.