Karanlığın Kalbi 6 Halka

Bölüm 8 İlk Gece ve İnanılmaz Anlar

Evdeki avize,lamba türü ancak elektrikle çalışabilen her türlü aydınlatma aracı arık örümcek ağlarının ve tozların esiri haline gelmişlerdi. Çünkü elektrik bu ve uzun yıllardır gelmiyordu. Zaten kasabadaki birkaç evin hiçbirinde de yoktu. Bu ev inşa edilince elektrik vardı ama ;ki tüm bu aydınlatma araçlarını evin hizmetine sunmuşlardı. Gabriell,bir süre düşündükten sonra,merakla onun ağzından çıkacak mantıklı bir açıklama bekleyen Salvador'a dönerek " Tatlım,bu ev uzun zamandır boş. Sanırım bu işte yetkili kimseler evin elektriğini kestiler. " Bu açıklamadan kendisi bile tatmin olmamışken Salvador'un tatmin olmasını bekleyemezdi. Şüpheli bakışlarla annesini süzen Salvador: " En iyisi yarın sabah erkenden bize yardımcı olabilecek birilerini bulalım. Böylece hem niçin elektriğin olmadığını anlar hem de belki bir çözüm buluruz ha ? " Salvador'un beyi bu sefer olumlu bir yanıt vermiş olacak ki başını salladı ve umutla : " Umarım bir sonuç elde ederiz anne " dedi.

Onlar böyle bir amaç etrafında bütünleşmişken Marley'de evin alt katındaki dört odanın hemen bitişiğinde yer alan, büyük sayılabilecek bir mutfakta yanlarında getirdikleri, Marley'in dün geceden hazırlayıp beklettiği birkaç çeşit sağuk yemekle meşguldü. Onları karton kutulardan çıkarır çıkarmaz içeri getirmek istiyordu. Çünkü; mutfak, evin diyer bölümleri gibi kirli ve yemek yapmaya, mutfaktaki iki sandalyelik masada yemek yemeğe müsait değildi. Yiyecekleri kutulardan çıkardı ve mutfaktaki dolaplara karıştırırken bulduğu kocaman bir tepsiye dizdi. Yine yanlarında getirmiş oldukları birkaç şişe suyu da tepsiye yerleştirdi. Son olarak karton kutularıda üst üste koydu. Ardından tepsiyi kavradı ve zaten aralık bıraktığı mutfak kapısından tepsiyi tutarken dışta kalan parmaklarının gayretiyle kapıyı açtı. Oldukça dikkatli adımlarla ve yüzünde beliren gülümsemeyle: " Aşçıbaşı Marley, yeni evlerinde ilk yemeği Bayan Langdon ve Bay Salvador'a sunar." Bu sözler Salvador'u da Gabriell 'i de güldürmeye yetmişti. Salvador:"Aşçıbaşı Marley ha (!)" diyerek tutmaya gayret göstermediği kahkasını salona fazlasıyla yansıtıyordu. Gabriell elini dudaklarına götürerek: "Şşt" diyerek, ama o içinde tutmaya çalıştığı kahkasıyla yapacaktı bunu. Marley, tepsiyi salondaki masaya bırakınca kesilmeye başladı ancak gülme sesleri. Tepsiyi masaya bıraktıktan sonra Marley: "Mutfak çok kirli olduğu için orda yemek istemessiniz diye düşünmüştüm" dedi. Gabriell'e sonunda biten gülme seslerinden memnun kaldığını ifade eden bir ses tonuyla:"Kesinlikle, Marley iyi düşünmüssün. Hiç birimiz yemek masamızda dolaşan böcekleri seyrederek yemeğin tadını çıkarmak istemezdik herhalde ha!" Bu kez Marley ve Salvadaor'un:" Elbette..." sesleriyle çınlayacaktı salon. Ve tabi ki o sesleri takip eden hafif gülme sesleriyle. Çok geçmeden koltuklarından kalkıp tepsiye yöneldi. Salvador ve Gabriell bir şişe suyun yanında konserve kutusuna sıkıştırılmış soğuk yiyecelerden de alıp tekrar yerlerine geçtiler. Marley'de aynı şekilde şişe su ve biraz yiyecek alıp masanın etrafında konuşlanmış koltuklardan birine oturdu. Kısa bir yemek duasından sonra yemeğe başladılar. Yemek boyunca hiç konuşulmadı. Derin ve uzun sürmeyen bir sessizliğe büründü salon. Yemek yedikleri büyük masada şamdanlardaki birkaç mumun gölgesi dans ediyordu adeta. Onların gölgesi dans ederken masadaki küçük heykeller bir yabancının gözünde hayat buluyordu. Masadaki kalın kitaplar bilgilerini başkasına aktarmak için hiç olmadıklarını kadar canlı gözüküyorlardı.Kısacası Langdonlar' dan miras kalan bu yaşlı evin merkezi şu anda alt kalttan salonunu süsleyen büyük masaydı. Yaşam orada devam ediyordu sanki. Bu değişim belki eve gelen yeni sahiplerin ortama verdiği enerjiden belki deson mirascının burayı şereflendirmesinden kaynaklanıyordu. Ama bir olduğu tartışılamazdı bile. Doğru bakmasını bilen bir göz için aslında evdeki her şeyin değiştiini görmek zor olmayacaktı. Yılardır sahibini bekleyen bu ev artık özlem çekmeyecekti. Ne olursa olsun buraya gelen son mirasçı işi sonlandıracaktı. İşler başarılı olsun, ister amacına ulaşmasın, artık hiçbir Langdon üyesi bu eve araştırma için gelmeyecekti. Kim bilir belki de evin içindeki kocaman gölgelerde şu an bile Salvador'un ataları gözlüyordu son halkayı...