ACIYA YAKIN AŞKA UZAK |+18|

10. bölüm

Hepinize merhaba, bitanelerim.

Bölümü okumadan önce yıldıza⭐
Basarak beni çok mutlu edersiniz.

                              ~

Mahçupça adama bakarak pansumanı yapmaya başladım.
"Pardon beyfendi bugün biraz
Dalğınım. Kusuruma bakmayın"
Sebebini bilmediğim bir dalgınlık
Vardı üstümde, pansumanı bitirdikten sonra beyfendi çıkıp
Gitmişti. Ben ise kendimi çalışma
Masamın koltuğuna atarak dinlenmeye çalıştım. Diyorumya
Çalıştım çünkü neclanın odama
Enerji dolu bir giriş yapmasıyla
Gözlerimi devirerek derin bir nefes
Aldım. Bu kızla başım beladaydı.

" Yine ne oldu necla?" Dedim, sesimden. Sitem aksada doğrusu
Bu kadar enerji dolu olmasının
Sebebi neydi çok merak ediyordum.

" Bilmem"

Şaşkınlıkla

" Nasıl bilmem, insan neden mutlu
Olduğunu bilmezmi"

" Amma taktın mutlu olmama ha,
Ne yani sebepsiz mutlu olamazmıyım?"

" Tamam. Tamam. Hem sen kapıyı
Çalmayı bilmezmisin? Kapısız köydenmi geldin." Dedim, yalancı
Bir kızgınlıkla, dalgaya vurduğumu
Çok iyi bildiği için gülerek konuştu;

" Evet kapısız köyden geldim. Bizim
Köyde kapı denen bişey yok." O kadar komik konuşmuştu ki gülmeden edememiştim. En mutsuz
Günümde bile yüzümü tek güldürebilen sayılı kişilerden di.

" Hayata karşı nasıl bu kadar mutlu, hayat dolu olabiliyorsun...
Ben bunu asla yapamam" dedim,
Yüzümü mutsuzlukla asarak. Derin
Bir nefes verdim. Galiba bugün
En mutsuz günlerimden biri olacaktı.

" Sana sırrımı vereyim mi ?"

" Ver, bakalım şu sırrını"

Ayağa kalkarak masama doğru
Eğildi ve...

" Takıl benim gibi aptala hayatını
Yaşa " dedi ve kolum dan tutarak
Beni ayağa kaldırdı. Şaşkınlıkla
Gözlerine baktım. Ne yapmaya
Çalışıyordu bu kız?

" Nereye? Hey!"

" Şişşt. Sus" dedikten sonra beni
Merdivenlerden indirerek röntgen
Odasına getirmişti.anlamsızca
Şuan olduğum durumu anlamaya
Çalıştım. Bizim burda ne işimiz vardı?

" Necla, bizim burda ne işimiz var
Allah aşkına bırak beni odama gidicem. Hem hastalar gelir, birisi
Çağırır." Ne desem boştu kapıyı
Açarak içeri çokdan girmiştik.

" Fotoğraf çekinicez, Internette hep
Görüyordum. Bugüne nasip oldu"
Dedi, bir çocuk gibi seviniyordu.
Allah aşkına insan neden röntgen
Çekinirken sevinirdi? Galiba arkadaş çevremi biraz daha gözden
Geçirmeliydim.

"Sen manyaksın" dedim, şaşkınlıkla
Gözlerine doğrulamak istercesine
Baktım.

" Evet"

Ne!

" Ben asla böyle birşey yapmam.
Hem ya yakalanırsak?"

" Güven bana, hem en fazla ne
Olabilir ki?"

" Hastaneden uzaklaştırma alırız.
Oda en küçük ihtimal"

" Birşey olmaz" diyerek, röntgen
Makinesini çalıştırmıştı." Işıkları
Kapat" diye emir vermesiyle oflayarak ışıkları kapattım.

" Şimdi kollarımızı kalp şeklinde
Yaparak birlikte röntgen çekinicez."
Dediğiyle gözlerimi irileştirmiştim.
İnsanların sağlığı için kullandığımız makinayı şimdi Necla eğlence için kullanıyordu,
Bide benide kendi işlerine alet
Ediyordu.