Kendimiz Hakkında Bilmediğimiz Her Şey

BÖLÜM I

Gök gürledi.

Ayaklarına sürtünen kedi bir an ürkerek tüylerini kabarttı. Kedinin mi yoksa kendisinin mi daha çok korktuğunu kestiremedi. Anne ve babasını aldığı için yağmurlu havaları bir türlü sevemiyordu.

Kedi miyavladı.

Hemen herkes o arabadan sağ çıkabilmesinin mucize olduğunu söylemişti.

Suyun kaynama sesi yükseldi.

Polis tutanağına göre, babası aracın hakimiyetini kaybedip önce savrulmuş ardından karşı şeride geçerek tıra çarpmıştı.

Suyun altını kapattı.

Henüz beş yaşındaydı.

Yaslandığı tezgâhtan, derin bir nefes alarak doğruldu.

Birkaç hafta süren prosedürlerden sonra teyzesi ile yaşamaya başlamıştı.

En sevdiği kupaya bir tatlı kaşığı kahve koyup üstüne sıcak su ekledi. Lacivert, üzerinde altın yaldızlı yıldızlar bulunan bu kupayı, iki yıl önce bitpazarında bulmuş ve gece göğünü andırmasından mütevellit görür görmez bayılmıştı. Muhtemelen bir takımın sağlam kalan son parçasıydı ve bu açıdan biraz kendisine benziyordu.

Bir takımın sağlam kalan tek parçası.

Sade kahvesine şeker atıp karıştırdı. Başta teyzesi olmak üzere çevresi şekeri bırakıp bu konuda neredeyse terör estiren kişilerle dolu olsa da şekersiz şu kahveyi içebileceğini sanmıyordu. Belki sütle? I-ıh!

Teyzesi onu yanına almaya karar verdiğinde ailenin çoğu üyesi onu vazgeçirmeye çalışmıştı. Yasemin o zamanlar yirmilerinin sonunda ve nişanlıydı. Ufacık bir çocuğun ayağına bağ olacağını söyledilerse de herkese kulağını tıkayıp himayesi altına aldı yeğenini. En çok karşı çıkanlardan biri nişanlısının annesiydi kuşkusuz. Oğlu da annesinin sözünden çıkamayan bir pısırık olduğundan resti çekince, terk edivermişti Yasemin oğlanı.

"Yasemin çok üzülmüş müydün?" Bir keresinde sormuştu ona.

Yasemin, kısacık dalmış, gözlerinden gri bulutlar geçmiş ve gülerek, şimdi düşününce ona âşık olmadığını söylemişti. Teyzesi bu yüzden suçluluk hissetmesine izin vermemişti asla. Bunu yapanları/yapmaya çalışanları da sonsuza dek çıkartmıştı hayatlarından. Evlenmemek sorun değildi onun için. Zaten evliliği düşünmüyordu uzun süredir. Kısa yahut uzun soluklu ilişkileri oluyor, onları bazen Öykü ile tanıştırıyor, bazen bahsetmeye bile değer görmüyordu.

Öykü, onun en çok kahkahasını ve kahkaha atarken yoğunlaşan adı gibi yasemin esansı parfümünü seviyordu. Teyzesi gülerken dert ettiği her şeyin geçici olduğunu, önemli olanın birbirlerine sahip olmaları olduğunu hissediyordu. Her şeyi konuşabilir, her şeye gülebilir ve bunları beraber yaptıkları sürece her sorunun üstesinden gelebilirlerdi.

Kahve kupasını alarak odasına gitti ve herhangi bir mesaj olup olmadığını kontrol etmek için telefonuna baktı. Yaz bitmiş okulun açılmasına az kalmıştı. Okula dönüş sezonu, Öykü için hep bir duygu karmaşasıydı. İşte yine, yeni, yeniden başlıyoruz hissi ile heyecan daima iç içe geçer, tam bezginlik ağır bastı derken, hop, coşku seliyle dolup taşardı.

Okan ve Gizem'le yeniden bir araya gelecek olmanın sevinci baskın geliyordu. Çocukluklarından beri tanışan, beraber büyüyen arkadaşlar için yazları çoğu zaman ayrılık demekti. Gizemler her yaz, okul kapanır kapanmaz yazlıklarına gider, Okan ise bu süreyi İstanbul'da annesinin yanında geçirirdi. Öykü, yaz boyunca birkaç defa Gizemlerin yazlığına gidip kalsa da Okan ile yalnızca görüntülü konuşabiliyorlardı.