the right thing to do • dramione (türkçe çeviri)

1

(düzenlenmedi)

(Hikaye için spotify linkini hesabımdaki bağlantıdan bulabilirsiniz.)

Bu hikaye Rights& Wrongs Serisi 1. Kitabıdır. Seri sıralaması için açıklama veya bölüm sonuna bakabilirsiniz.

.

Hermione şimdiden ayakkabı seçiminden pişmandı. Ginny'nin tabiriyle "mantıklı topuklu ayakkabılar" seçmişti. "Mantıklı", yalnızca onu düşürmeyecek kadar yüksek olmadıkları anlamına geliyordu. Ve çirkin olduklarını. Bunu, ayakkabılarının yer altı Bakanlık salonlarının eskimiş, tozlu zeminlerine mükemmel bir şekilde uyduğunu gördüğünde anladı.

"Hermione."

Harry'nin ona doğru yürüdüğünü görmek için ayakkabılarından başını kaldırdı.

"Harry. Nasıldı? Onlar -sence -?"

"Söylemesi zor." Saçlarını alnından itti, çıktığı meşe kapılara baktı. "Ellerinde pek çok kanıt olduğu açık. Beşinci yıl ve Umbridge hakkında çok soru sordular, ama ben onlara - şey hakkında - ayrıntıları vermeye çalıştım."

Harry kekeledi ve Hermione onun gözlerini ondan kaçırırken gözlerinin parladığını izledi. Sadece bir buçuk yıl olmuştu, bu yüzden onun tereddütünü anlıyordu.

"Malfoy Malikanesi," diye bitirdi onun için.

"Evet." Harry yutkundu ve Hermione onun Dobby'yi sanki dünmüş gibi kumsalda tuttuğunu gördü. "Ama fazla bir şey söylememe izin vermediler," diye devam etti. "Dumbledore'un öldüğü geceyle ilgili ifademi aldılar -" Harry tekrar gözlerini kırpıştırdı, neredeyse gözlerinin seğirdiğini fark etti "- ama onu daha fazla dahil etmek için onları düzeltmeye çalıştım. İzin vermediler. Zaten 'dosyada' ayrıntıların olduğunu söylediler. "

Hermione başını salladı ve arkasındaki çift kapıya baktı. Kalp atışlarını kulaklarında hissedebiliyordu.

"Orada," dedi Harry.

Hermione gözlerini onun yeşil gözlerine dikti. Harry gözlerine dikkatle bakıyordu... bir şey arıyor gibiydi.

"Doğru. Yani, tabii ki öyle. Bu onun davası." Nefesini tuttu.

"Onların işini kolaylaştırmıyor, sanmıyorum."

"Ne demek istiyorsun?"

"Yani, şey öyle, pek, değil... Şey davayla çok mücadele ediyor gibi görünmüyor. Neredeyse sıkılmış gibi görünüyor."

Hermione başını sallayarak Harry'nin arkasındaki kapılara baktı.

"Ve o..." Harry kendini durdurdu. "Sanırım göreceksin."

Hermione yine kulaklarında uğultu hissetti. Onu, Büyük Salon'da Slytherin masasında, kolundan tutmuş annesiyle, sıska ve bitkin halde son görüşünden sonra ilk kez görecekti. Onu hiçbir zaman aramak niyetinde değildi. Koridorlarda, ölenlerin beyaz çarşaflarının altında, Ron'la birlikte Sırlar Odası'na giderken, ama Hermione aptal bir kızdı.

"Çıktığında senin için burada olacağım."

Hermione tekrar Harry'ye baktı. "Ah, Harry, hayır. Benim için yeterince şey yaptın. Tekrar yukarı çıkman gerektiğini biliyorum."

"Emin misin?" Ve gözleri yine oradaydı, bir şeyler arıyordu.

"Evet kesinlikle." Yüzüne bir gülümseme yerleştirip, Harry'nin kolunu sıktı. "İşim bitince yukarı gelip seni bulurum. Belki öğle yemeğine gidebiliriz?"