OBLIVION

8

Jungkook ve Jimin sınıfa birlikte girdiklerinde Taehyung onları görmüştü ve bu durumdan hiç hoşnut değildi. Çatık kaşları ile bir Jimin'e bir Jungkook'a bakarken Jimin onun yanına çoktan gelmişti bile.

"Taehyung, neden öyle bakıyorsun?"

"Nasıl bakıyorum?

Bunu sorarken bile hala Jimine adeta ateş fışkıran bakışlarının farkında değildi sanırım Tae.

" Az sonra boğazıma yapışacakmis gibi Taehyung. "

" Hayir neden yapayım ki bunu banane yani. "

" Jungkook'un yanına gittim diye mi bozuldun."

"Seni korumaya çalışıyorum ama kendi kendini yakmaya çok heveslisin Jimin."

"Taehyung, sadece konuştuk bu kadar başka birsey yok merak etme."

"Artık beni ilgilendirmiyor ne halin varsa gör."

"Öyle mi?"

"Öyle, çantani da al yeni arkadaşının yanına taşın pek meraklısın zaten."

Jimin, Taehyung'un anlamsız tavırlarına iyice sinir olmuştu çantasını alıp Jungkook'un yanına gitmişti.

"Taehyung beni kovdu yanın boşsa oturayım mi?"

"Tabii ki."

Jungkook kendi çantasını yan sıradan kaldirdiktan sonra Jimin'e oturması için yer vermişti. Jimin ise Jungkook'un bu anlamsız değişimini çok garipsiyordu artık savaşı bitirdiği için rahat olduğunu düşünüyordu fakat annesinin anlattıkları ise aklından hiç çıkmıyordu. Fırsatını bulup Tae ile bu konuyu konuşamıyordu bir türlü Jungkook ile ise bunları konuşacak kadar yakın değildi hemde ne tepki vereceğini bilmiyordu.

Jimin derin düşüncelere Dalmisken Jungkook'un seslenmesi ile ona dönmüştü.

"Jimin?"

"Efendim"

"Kendinden bahsetsene biraz"

"Neden ki?"

"Seni tanımak istiyorum."

"Kook, bak tamam savaşı bitirdiğini söyledin falan ama birden bire bana bu kadar dost canlısı olman hiç mantıklı gelmiyor."

"Senin suçun olmadığını biliyorum Jimin bunu anlamam geç olsa da sonunda anladım."

"Nasıl anladın ki"

Jungkook bu soru ile birlikte Jiminin yüzüne uzunca bir süre baktı ve yutkunup önüne döndü.

"Hersey bir yapboz parçası gibi yerine oturtulunca anlaşılıyor Jimin bu konu hakkında daha fazla birsey sorma lütfen."

"Pekala suanlik sormayacagim."

"Jimin, Taehyung'dan hoşlanıyor musun?"

"Ne, Hayir tabiki... Hem sen bunu neden sordun?"

"Merak ettim... Jimin?"

"Evet?"

"Taehyung'a bu kadar güvenme."

Jimin, Jungkook'un bu dediği ile sesli bir kahkaha atmıştı bile.

"Ne diyorsun Jungkook? sen beni hor görüp asagilarken, canımı yakarken benim yanımda sadece Taehyung vardı. Suan aramızın bozuk olması onu sevmedigim anlamına gelmez."

"Ne kadar daha yüzüme vuracaksın? Gerçekten Jimin beni affetmen için ne yapabilirim söyle."

"Neden bunun için uğraşıyorsun ki çok mu önemli Kook affetsem ne olacak affetmesem ne olacak."

Jungkook Jimine gözleri dolu bir şekilde bakarken. Jiminin çok sasiracagi kelimeler onun ağzından dokuluverdi

"Çünkü sana aşık oldum aptal."

Jimin duydukları ile öylece kalırken Jungkook yerinden kalkıp hızlıca gitmişti. Taehyung ise olanları anlayamayıp öylece Jimin'e bakıyordu.

Ders başlayalı 15 dakika olmuştu ama Jungkook ortalıkta yoktu. Jimin anlamlandiramadigi şekilde onu düşünüyordu ki Jungkook'un sesi okul hoparlörlerinden yayılana kadar.

"Ben Jeon Jungkook 12/A sinifindayim sadece 2 dakikanızı alacağım. 3 sene boyunca sana zorbalık yaptım, hor gördüm, zarar verdim, canını yaktım ve birçok kez ağlattım. Özür dilememin bi önemi yoktur belki de. Ama içten ve samimi bir şekilde özür diliyorum ve gerçekten pişman olduğumu bilmeni istiyorum. Keşke zamanı geriye alabilsem de herseyi duzeltsem ama elimden birsey gelmiyor. Özür dilerim Park Jimin. Umarım beni affedebilirsin."

tüm sınıf duydukları ile şaşkına dönerken Jimin ne düşüneceğine bile bilmiyordu Jungkook'dan bunu yapmasını hiç beklemezdi. Ama nedense bu yaptığı davranış ona göre samimi ve ictendi zaten sanırım Jungkook'un affedecekti.
Zilin çalmasına 2 dakika kala Jungkook sınıfa gelmişti hocadan izin alıp Jiminin yanina oturdu ve ona bakmaya başladı sanırım affedip affetmeyeceğimi soracaktı.

"Affetim."

Jungkook sormadan Jiminin cevap vermesi onu şaşırtmis olmalı ki tekrar sormuştu.

"Gerçekten mi?"

"Evet umarım sana inanarak yanlış birsey yapmiyorumdur Jungkook."

"Teşekkür ederim Jimin. Emin ol yanlış birsey yapmadın."

Jungkook, jiminin onu affetmesi ile derin bir mutluluk duymuştu ve bu yüzüne de yansımıştı. Jimin de bunu fark etmiş olmalı ki istemsizce kikirdamisti.

"Jungkook tıpkı tavşanlara benziyorsun."

"Senin tavşanın olayım mı?"

Jimin ezeli düşmanının ona aşık olup bu kadar sevecen davranacağını hiç düşünmemişti.

"Jungkook bana aşık mısın cidden? Yoksa bu da bir oyun mu?"

"Ne oyunu Jimin daha ne yapmam gerek seni inandırmak için ciddiyim söyle onu yapayım."

"Jungkook bi anda bana bu kadar iyimser olman üstüne bana aşık olduğunu söylemen.. Bilmiyorum tuhaf geliyor"

"Bende olsam böyle düşünürdüm haklısın... Öğle arası birlikte yemek yiyelim."

"Ama ben Taehyungla--"

"Taehyung kaçmıyor Jimin bi öğle aranı bana ayırsan Taehyung ölmez."

"Peki öyle olsun."

Sınıfa Yoongi hoca girdiğinde sohbetleri yarım kalan ikili selamlamak için ayağa kalktılar. Yoongi hoca ise sınıfa oturmalarini söyleyip bugün ders işlemeyecegini, sınıfın serbest olduğunu söyledi. Jungkook ise bunu duyduğu gibi kafasını sıraya koyup uyumaya başladı. Jimin ise annesinin söylediklerini, özellikle jungkook hakkında dediği şeyleri düşünüyordu. Jungkook'un ani değişimlerinin hastalığı yüzünden olabileceğini bile düşünmüştü ama bir yandan da çok samimi gözüktüğünu de düşünüyordu. Jungkook hakkında asla kesin bir yargıya varamiyordu Jimin. Bir süre sonra jungkooka bakma ihtiyacı hissettiğinde sağ tarafa döndü ve Jungkook'un hala uyuduğunu gördü fırsattan istifade yüzünü incelemeye başladı küçük dudaklari, pürüzsüz yüzü, okkalı bir burnu, gülünce kısılan güzel gözleri ve yüzündeki yara iziyle çok karakteristik bir yüze sahipti.

"Gerçekten yakışıklısın Jeon jungkook..."

Jimin fısıltı ile söylediği şeyden sonra Jungkook'un saçlarına dokunmak istemişti ama uyanmasindan tereddüt etti.

"Of dokunayim ya nolcak."

Jungkook'un saçları yumusacikti. Jimin, saçlarını okşarken gözleri onun üzerindeydi farkında değildi ama Jungkooku uyurken izliyor ve gülümsüyordu....

ACABA JİMİN JUNGKOOK'A AŞIK MI OLDU?