hasretinden prangalar eskittim, taekook

son; aşkın mezarını cana oydular

merhabalar öncelikle önemli ufak bir şey söylemem gerek‼️ bu final kurgu için asıl final ve angst bitiyor. eğer mutlu bir son istiyorsanız bu bölümü de okuduktan sonra bir sonraki "alternatif mutlu son" bölümüne geçebilirsiniz. dileyen asıl sonu bu olarak kabul edip burada bırakabilir iyi okumalar ♡

🦢

bir hafta sonra

mayıs
taehyung
(iletildi 01.23)
(görüldü 01.23)

zemheri
Jeonghfuk
yazıyor...

zemheri
Yani

Jeongguk?

Bir şey mi oldu?

mayıs
aşağıya inebilir misin?
görüldü.

zemheri
Ne?

mayıs
parktayım.

gelir misin?
görüldü.

zemheri
Tanrım... jeongguk!
çevrimiçi.

zemheri
Ne kadardır oradasın?

titriyorsun

mayıs
bir süredir.

gelecek misin?

zemheri
Geliyorum
çevrimdışı.

-

[taehyung'un bakış açısından]

bir hafta.

jeongguk'a yaşanılan her şeyi bir bir anlatmam, gidişime dair olan sebeplerimi sunmam üzerinden bir hafta geçmişti. bir hafta boyu onu bir kez olsun görmemiş, varlığını etrafımda dahi hissedememiştim. ilk başta önceleri olduğu gibi benden uzak kalmak adına karşılaşmamamız için çaba gösterdiğini düşünsem de asıl sebebinin akademiye uğramaması olduğunu öğrenmiştim. bir hafta boyu akademide katılması gereken hiçbir derse katılmamış, pratikleri ise aksatmıştı. gelmeyişinin nedeninin anlattıklarımı sindiriş sancımasından olduğunu biliyordum. onun evinde ağlayarak konuştuğumuz gece kafa karışıklığı yaşadığının farkındaydım. söylediklerimi sindirmesi için zamana ihtiyacı olduğunun da farkındaydım. bu yüzden bir hafta boyu onun özel alanı dışında kalıp zaman tanımıştım.

böyle kolay bahsettiğime aldırmayın. kaç gece ellerim sayamadığım kez onu aramak adına telefona uzandı bilmiyorum. ondan haber alamadığım bir gün değil, bir saat dahi onun hakkında düşünmeden edemiyordum. sürekli ne yaptığını, nasıl olduğunu düşünüyordum. evet, zihnindeki karmaşayı çözmek için zamana ihtiyacı olduğunun bilincindeydim fakat tek başına kalıyor olması beni tedirgin ediyordu. eğer ağlıyorsa- düşüncesi dahi göğsümde yangınlara sebebiyet veriyordu- gözyaşlarını silecek birine ihtiyacı olacaktı. sırtının sıvazlanmasına yahut yorgun bedenini yaslamak için bir göğüse ihtiyaç duyacaktı. ve bunları bilerek elim kolum bağlı hale gelmek benim için azaptan farksızdı. bir haftayı "ne tepki verecek, onunla olmamı isteyecek mi, istemezse ne yapacağım?" böcekleriyle geçirmemin ardından şimdi; jeongguk'un bir mesajıyla, elimde üşümemesi adına yanıma aldığım bir hırkayla gidiyordum yanına.