Until He's Not Yet Married

Jerusha

Author's Note:

Maraming Salamat Sa'yo! 💙

Opo, Ikaw na nagbabasa nito ngayon.

Salamat kasi sa dinami-daming storya na puwede mong basahin, kagaya ng mga naka Ongoing Status na maraming published chapters o mga Completed Stories ay nabigyang pansin mo pa rin ang UHNYM kahit nasa may bandang introduction pa lang.

Thank you as early as now for making me want to continue not just creating a chapter of this book little by little to jot down the memories I have of him but for also giving me the freedom to brave what's ahead of me in this lifetime.

I guess, mahirap pala talagang pigilan ang nararamdaman.. lalo na kung totoo.

Sinubukan kong itago sa loob ng maraming taon, ngunit ito pa'rin, bumabalik. Nais ituloy ang kwentong nagawang simulan, hindi para sa kung ano o sino pa man but for the comfort and for myself.

I'm not changing the title because I realized I just paused..
Thinking that time will eventually heal the deep rooted scars by just being quiet and alone.

Dahil ano pang punto kung iopen ko pa ito sa ibang tao o kahit pa sa isang matalik na kaibigan kung ako mismo naiimposiblehan sa simula pa lang?

They might just say, "Ang hina naman kasi ng pananampalataya mo Jerusha!"

Dagdagan pa ng makakarinig pa ako ng walang kamatayang, "Hangga't may buhay, may pag-asa!"

Hindi naman talaga madaling maniwala at umasa sa wala!

Gaano ko man kumbinsihin ang sarili ko na walang mangyayaring masama ay 'di sapat dahil hindi naman ngayon lang nangyari ang ganito.

I've read stories like this plus I saw it in real life too!

Rafael the successful bachelor who have all what women wanted for themselves is being desired by Jerusha, a commoner who got nothing on her sleeves?

I will surely be labeled as a desperate bitch and my genuine efforts will only be branded as vain attempts.

Pero ang hirap-hirap talagang bumitaw sa katiting na pinanghahawakan pag s'ya na ang pinag-uusapan.

Sinusubukan ko namang magsumikap, na makaabot o makapantay man lang sa mga babaeng nirereto sa kanya. Yung tipong hindi sya pagtatawanan dahil luging-lugi sya kung sa akin sya mapupunta.

Ang problema kasi sa sitwasyon namin.. itinuturing na kahibangan ang mangarap na sana mahalin nya din ako.

Hindi ba puwedeng nakilala nya kasi talaga kung sino ako o anong ugali meron ako at nalaman nya kung gaano sya kaimportante sa buhay ko kaya ko minamahal ko din sya ng sobra?

Everyday, those questions are clouding my mind until one fateful hour, ginusto ko ng gawin ang mga bagay na magiging dahilan na pasasalamatan ko rin ang sarili ko balang araw, at yun ay ang ituloy ang UHNYM.

l begin listening again to my heart, 'cause her beat doesn't deserve to be hindered by my insecurities.

Wala namang masama kung sa pagsusulat mailagay ko ang nga salitang hindi naman makakatapak ng tao.. and I'm sure i'm not ruining a relationship because right now he's single.

I know that my heart is full of love at alam ko rin na sa kanya lang ako magmamahal ng ganito.. na kung hindi papayagang mangyari kaming dalawa, ay hindi ko kakayanin.

Ngunit ang ipaalam sa kanya ang lahat ng ito ay hindi pa puwede sa ngayon.

Sana nga kapag puwede na ay puwede pa.

Only time can tell, I mean God's will be done.

Still, I want to free myself of the guilt, as well as the regrets of not expressing it to him because only through this platform I feel respected and secured.

P.S. With all my heart, I'll be truly grateful to my dear friends/readers who will be with me on this, until he's not yet married. ✨