Tenerife Sea

Chapter 5

Patrick's POV

I was sitting on my swivel chair when someone's knock on the door.

"Come In"
Ang sabi ko.

"Boss. I already found them."
Sabi ng Assistant ko.

"How?"
Tanong ko sa kanya.

"Well. It's just a coincidence. Remember? The De Guzman Corp. Someone told me na may nakuha silang proposal sa isang maliit na Kompanya. I was just Curious about it kasi masyadong strict ang requirements ng mga De Guzman and how come na nanggaling lang sa isang maliit na Kompanya lang ang tinanggap nilang proposal, kaya I told Bianca na kumuha ng Copy ng proposal ng Kompanyang yun and I was so impressed sa proposal nila kaya tinawagan ko ang De Guzmans at I told them na mag iinvest tayo sa kanila in exchange tanggihan nila ang proposal ng Kompanya."
Paliwanag niya.

"And then?"
Tanong ko ulit.

"I also told them na ireffer nila tayo sa Kompanyang yun and then, a day after Someone called me na they would like to propose some kind of Project at dun ko nalaman na ang Kompanyang yun ay ang Dream-C. Ang Kompanyang hinahanap ng Daddy mo."

Hindi ako nakasagot sa mga sinabi sakin ni Dylan. It's been 10 years na ang nakalipas and finally I found them.

"And since alam ko na ang mangyayari. Nagbackground check ako sa kanila. Kaya pala hindi mahanap hanap ng Daddy mo ang Kompanya dahil isinara nila ito pansamantala dahil namatay ang may-ari nito and for now binalik nila ito and ang kanyang panganay na anak na babae ang nagpatuloy nito and since mahina ang sales ng Company nila wala silang may mahanap na employee and her friends lang ang nagtatrabaho sa kanya ngayon and their only 4 persons kaya tama nga ang Daddy mo, medyo naghihirap sila ngayon."
Dagdag pa niya.

Kaya pala. Yun ang dahilan kung bakit hindi niya mahanap ang Dream-C.

"Well, actually, medyo hanga din ako sa kanila. Just think of it na she is a fresh a graduate since ipinagpatuloy niya ang Kompanya ng Mama niya and yet she still manage to maintain it the help of her Three friends only which is only the same batch with so that means no experience in that industry at all, well except for the other one cause he is a senior one, and still they come up with an awesome proposals."
Paliwanag ni Dylan.

"Dee, Can I see their proposal?"
Tanong ko kay Dylan.

"Oh sure. sure. Heto."
Sabi niya at inilapag ang isang folder na hawak niya.

Tinangnan ko ang propasal nila and Dylan was right they were perfectly Awesome. The designs, projects, they're just creative. You can think na their suffering. Kailangan ko talaga silang tulungan. Hindi ko pwedeng biguin si Daddy.

[Flashback]

Nanggaling ako sa Cafeteria to buy some foods for Natasha. Nagugutom daw siya. I was on door when I heard someone's talking and I decided not to enter first so I close the door and stayed outside for a while.

"Im sorry to tell you Ms. Lim, but the patient has only 3 months to live."
Sabi ng doctor kay Auntie

"B-bu-but why?"
Tanong ni Auntie

"His body can't resist it anymore. The cancer cells keep on spreading throughout his body, all the treatments and medicine he need to take are all taken by him. Im sorry but We can't do anything about it, all we need to do is to wait until miracle happen."
Paliwanag ng doctor.

Hindi na nakapagsalita si Auntie at umiyak na lang, si Natasha umiyak nadin at si Andrew naman ay nasa gilid lang na halatang naiiyak nadin. Hindi ako makapaniwala sa lahat ng narinig ko. Sabi ni daddy okay na siya, makakalabas na siya ng hospital dahil nawala na ang cancer niya, at sabi niya ipapasyal niya ko sa magandang lugar at uuwi na kami ng Pilipinas pero lahat pala ng mag yun ay puro kasinungalingan. Yun pala baligtad ang lahat ng mga sinabi niya. Pumunta ako ng rooftop ng hospital, pinigilan kong umiyak pero taksil lang talaga ang mga luha ko at kusang tumulo. Hindi ko na namalayang nakatulog na pala ako sa kaiiyak, pagkagising ko gabi na. Nagdesisyon akong bumalik sa room ng Daddy.