Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
¤
Hyunjin yorucu bir günün ardından hastaneden yalnız yaşadığı evine dönüyordu. Ertesi gün kalacağı nöbet gözünde büyüyordu. Kkami'yi yürüyüşe çıkarması için yine üst kattaki çocukla anlaşsa iyi olurdu. Yemek yedikten sonra uzun uzun uyumaktan başka bir isteği yoktu.
Telefonu çalmaya başladığında uyuşuk uyuşuk çıkardı cebinden. Ekranda yazan isim ise yüzünde anında beliren gülümsemenin nedeniydi. "Sevgilim," diye açtı aramayı. "Afedersin çıktığımda aramayı unutmuşum."
"Hyunjin, şey... Eve biraz hızlı gelmen mümkün mü?"
Jeongin'in sesindeki bir şey tutmaya çalıştığını belli ediyordu. Hyunjin adımlarını hızlandırırken ister istemez endişelenmişti. "Yaralı mısın? Neren? Ne kadar kötü?"
"Sana daha kötüsünü gösterdiğim olmuştur. Çoğunlukla karın bölgemde, birkaç bıçak yarası."
"Telefonu hopörlere al ve benimle konuşmaya devam et, koşuyorum şu an."
"Evet sesinden belli. Çok korkma iyiyim. Kkami'ye oturmasını söylersen daha iyi olacağım."
"Kkami otur!" Hattın diğer ucundaki küçük köpek sahibinin sesinin nereden geldiğini anlamasa da hemen dediğini yapmıştı. Jeongin sonunda onu yatağa zıplamasını engellemek zorunda kalmadığı için derin bir nefes vererek kendini geri bıraktı. "Jeongin konuş!"
Pek hali olmamasına rağmen sevgilisinin dediğini yapmak için dudaklarını araladı. "Hala birden pencereden eve girmeme alışamadı bu canavar."
"Kapıdan girmedin mi?"
"Hayır, herhangi bir komşunla karşılaşıp başına dert açmak istemedim. Kanlı üstümü açıklamak zor olurdu?"
"Ne kadar kanlı?"
"Mm... Birinin tişörtünü bastırıyorum. Tamamen kırmızı oldu ama daha fazla kanamıyor sanırım."
"Geldim sayılır..."
Hyunjin kaldığı binaya koşturarak girdi. Kapıyı açmaya çalıştığı sırada yaşlı bir komşusunun adını seslendiğini duydu ama hiç umursamadan kendini içeri attı. Herhangi bir saygısızlığı o sırada önemseyemeyecekti.
Kkami havlayarak yanına gelmiş ve ayaklarına dolanarak onu Jeongin'in olduğu odaya yönlendirmişti.
Kendi yatağında halsizce yatan sevgilisini gördüğünde derin bir iç çekti. Onun yaptığı iş düşünülürse böyle durumlara sık düşüyor olmalıydı. Hyunjin hepsinde onun yanına gelmediğine emindi. Büyüğünü endişelendirmek istemezdi.
Hızla üstündeki ceketi çıkarıp çantasını bir kenara atarken bir yandan da dolabın yanından tıbbi malzemelerin olduğu kutuyu çıkarmıştı.
